son ders zilin çalmasına yakın saatini zilin çalma saniyesine göre ayarlamış psikopat arkadasların saniyeleri önce kendi çapında daha sonra tüm sınıfı galeyana getirterek bagıra bagıra 4..3..2..1... sıfır... diye saymak, akabinde zaten 5 dk kala sırta asılmış çantalarla itiş kakış yarın bi daha gelmeyecekmiş gibi kapıya hucum ederek coşmak.
sessiz sakin okulun ilk haftasini cubuklar cizip, üzerinde duman tüten rengarenk evler cizip m seklinde kus resimleri boyayarak gecirip ikinci haftaya kazasiz belasiz gelmisken, sinifin en haylaz en uzun boylu göbekli cocugunun silgimi kacirmasi üstüne bir de "alamasss ki alamasss kiii" diye gaza getirici cümlelerle cinlerimi tepeme cikarmasi birinci sinifin ikinci haftasina tekabül eder.
o zamana kadar ki yaklasik 6 yillik hayatimi az konusan bir cocuk olarak ciliz sevimli ve narin diye tanimlanabilecek bir vücutla gecirmeme ragmen icimde bir yerlerde ortaya cikmasi an meselesi olan esasinda basa bela sinirim o olayla siniftaki karizmama karizma katmistir.
zira sinifin en simarik cocugunu yere yatirip önlügünün icine attigi silgiyi "ay icine atti terbiyesiz" diye kiz triplerine mahal vermeden bir hamlede almak, üstüne cocuga bi tane patlatmak ilkokulda 5 yil boyunca kendine harbi kiz payesi edinip bas köseye gecmene yetiyor.
sonra efe* her dansa davet oyununda bir kere gözüme girmeyi denemis, ama ben hep burak'i secmistim.
hala göbekli erkeklerden hoslanmam.
öğretmen sınıfa gelmeden sınıf başkanının tahtaya 'konuşanlar'ı yazması da ilkokuldaki enteresan karelerdendir.
fakat bizim sınıf başkanımızın tahtaya 'konuşmayanlar'ı yazıp olaya değişik bir boyut katması beni her zaman düşündürmüştür.
öyle ki başkanımızın bu sistemi yüzünden bir çok afacan arkadaşımız 'konuşmak' hariç her türlü b.ku yemiştir.Öğretmen sınıfa geldiğinde de 'konuşmayanlar' 'suskun' kaldıkları için her daim ezilen taraf olmuşlardır.
bu yüzden susma sustukça sıra sana gelecek lafı ta o günlerden beri favori sloganımdır.
samet isimli bir arkadaşımın * sınıfa gelen müfettişin ' mevsim panosu, takvim ve saat arasındaki fark nedir?' sorusunun ardından zilin çalmasıyla beraber müfettişe parmak kaldırıp 'öğle yemeği' cevabını vermesi hiç unutamadığım bir anıdır. çok gülmüştük sınıfça. bu söz müfettişin yarattığı agır havayı ortadan kaldırmış hatta onu bile güldürmüştü. tabi aç olduğumuzu da anlayınca yol verdi bize müfettiş. hatırladıkça da gülerim hep.
tüm ilkokul boyunca hatta tüm öğrenim hayatım boyunca ve hatta tüm hayatım boyunca aldığım bütün silgilerin 1-2 saat içinde kaybolması, hiç bir silgimi sonuna kadar kullanıp bittiği anı görememem. silgi sektörüne büyük katkım oldu biliyorum.
unutulması ve unutulmaması gereken anılar olarak ikiye ayrılır.
unutulasılara örnek; sınıfın kabadayısından dayak yediğiniz, türlü olaylar sonucunda aşağılandığınız anılar.
unutulmamasılara örnek; kızların eteklerinin altına bakmak için arkası aynalı kalemtraşı ustaca ayakkabınızın üstüne yerleştirip küçücük aklınızla yakalanmayacağınızı düşündüğünüz anılar.
sırasının altına sümük süren arkadaşlarım vardı. onları takp edip kınardık.
sonra bi de bi tane öğretmenimiz sınıfta biz varken müfettişle oynaşmıştı masa altından ama biz anlamamaşıtık. vay anasını büyük cesaret be. anlıyorum şimdi... vay p...venk.
yanımda oturan şişman bir çocuk olan fatih, o gün büyüğünü tuvalete yapmamayı tercih etmişti. sınıfta gezerek sürekli öğrencilerin yazılarını kontrol eden öğretmen, nedense bizim sıraya ikidir teğet geçiyordu. sonra dayanamayarak sınıf başkanı olan çocuğa seslendi:
- murat al şunları tuvalete götür bi bak koku nerden geliyor! *
murat ben ve fatih yavaş yavaş erkekler tuvaletinin yolunu tuttuk, fatih ve murat bir tuvalete girdi ben dışarda muayene için beklemekteyim...
- ohaaa ne yaptın sen bee... öff çok pis kokuyor...
fatih ile murat çıktığında kokunun kaynağı ben kasayı açmadan ortaya çıkmıştı, sevinçliydim, sonra sınıfa döndük. murat:
- öğretmenim fatih arkadaşımız tuvaletini üstüne yapmış, diyerek sınıfın içinde görevini yerine getirmenin mutluluğuyla bağırdı. o ana kadar sesi çıkmayan, sadece yaydığı koku ile meseleye dahil olan fatih:
- gururumu iki paralık ettiniz bi daha gelmem bu okula diyerek çantasını kaptığı gibi gitti...
bir daha gelmedi, sonradan duyduğumuza göre kaydını başka okula aldırmıştı...
beslenme saatine fatihin annesinin yaptığı kızartmaları, dolmaları o kadar severdik ki fatih tepemize sıçsa bile bi zararı yoktu... hala o yemeklerin tadı ve fatihten yayılan o koku aklımdadır. *
ilkokul gunlerinde sinifa gelen diger cocuklarin velilerinin gelip sacinizi basinizi kurcaliyip bunda bit var diyip sizi tahtaya dikmesi,arkadaslarinizin sizi izlemesi.yaradir.acitir.
ilkokul birinci sınıftaki lkb okumayı bütün sınıfla beraber sökmüştür ama malesef yumuşak g harfi ile bir problemi vardır ghıı arası gırtlaktan su gargara yapar gibi bir ses çıkmaktadır agzından nitekim gün gelir devran döner bu yumuşak g harfi bir tekerlemede başına bela olur eve ödev verilir ertesi gün sözlü vardır.
lkb : ben gitmicem okula yaa banane böhühü
lkb anne : delirtme beni sabah sabah giy şu önlügünü
lkb : böhühühü
.....
lkb sırasının içinde deve kuşu misali kafasını gömmüş oturmaktadır maksat ögretmeni onu görmesindir ama ne mümkün sıra ona gelir ve kalkar...
lkb ögretmen : oku bakalım lkb
lkb : glup (yutkunur) yaghıı yaghıımur yaghıı (yag yagmur yag)
daghka baghııa yaghıı (daga baga yag)
her yere her yere yaghıı (her yere her yere yag)
lkb ögretmen :şak (tokat efekti)
lkb : böhühühühü
lkb nin yedigi ilk dayaktır ve o gün bugündür unutmaz , küçüklügüne inmek lazım dedirten olaylardandır...
unutulmaz anılardır. içinize işler böyle, her yasta döner hatırlanır her yaşa uygun yorum yapılır.
mesela kadir diye bir cocuk vardı bizim sınıfta. hıfsı öğretmenden ödü patlardı. bir gün korkudan altına işedi kadir. pantolonu sırılsıklam. öğretmen hepimizin önünde sınıfın ortasında kurulan sobaya yasladı kadiri.
-kurut kurut hahaha sürttüüür.
dalga geçti. herkes güldü. ben de güldüm kadir'e. şimdi olsa güler miyim. cocukluk işte.
ama hıfsı ögretmen güldü. kocaman adamdı.
heralde insanın en güzel anılarıdır.
kalem açmak için çöp kutusunun başına gidilirdi. orada vakit geçirilirdi. hele bi de o yaşta aşık olduğun kızla beraber kalem açıyorsan senden mutlusu olmazdı o anda. çok güzel anılardır be...
evet çöp kutusu başındaki seanslar örttmen yerine otur diyene kadar kimse istifini bozmazdı. yada tuvalete diye çıkılıp arkandan 3 4 dk sonra diğer arkadaşların da gelince koridorlarda diğer sınıfların kapısını çalıp kaçmak da ayrı zevk verirdi.
Facebook'un gözü kör olsun. o ekliyor, bu dürtüyor. Aman herife bak ilkokulda nasıldı şimdi nasıl olmuş gibi tepkiler verebiliyor insan... oturup diğer arkadaşlarla bunun dedikodusunu yapıyorsun,malzeme çıkıyor insana... bugün bir arkadaşımdan yine başka bir arkadaşımın haberini aldım mesela.
Adam gitmiş moleküler biyoloji ve genetik bilmemnesini kazanmış. mevzu bahis kişi ile ilkokulda küçük(!) bir çekişmemiz olmuştu ve ben kendisine yumruk atmak suretiyle gözünü morartmıştım. hayatımda attığım ilk yumruktu, ve atmadan önce nasıl bir şey olduğunu çok merak ediyordum. talihsiz delikanlı mağdur oldu, cesaretlendirmek ya da kötü örnek olmak gibi olmasın ama yaptığıma hiç pişman olmayacağım bir olay. yani earl hickey gibi bir liste yapıp bunu düzeltmeyeceğim, çünkü karmaya inanmıyorum hahahhaha! (kötü gülüşü)
Eve gittiğimde bu centilmenin babası telefonumuzu nasıl bulduysa bulmuş. annem açtı. işte raporluk bu durum, çocuğun gözü mosmor olmuş falan demiş. annem de adliyede zabıt katipliği yapmış olmanın verdiği bilgiyle, ben o işin içindeyim, ona rapor vermiyorlar demiş. annem konuşurken bir yandan yaptığımla gurur duyuyor bir yandan da korkuyordum başıma bir iş gelir diye. akşam babam eve geldiğinde(nedense babalar eve hep akşam gelir.halbuki babam da emekliydi yav.erkek milleti gezmeyi tozmayı seviyor galiba.) annem olayı özet geçti. babam da durdu bana baktı, "kızım sana öğrettiğim gibi neden kaval kemiğine vurmadın, ispat bırakmışsın işte" dedi. babamı orada, o gün çok sevdim. annem ise babamın beni cesaretlendirdiğinden yakınıyordu. "erkek olsaymış dövdürmeseymiş" dedi o da. artık emindim, yaptığım mükemmel bir şeydi laannn.
Konuştuğum arkadaşıma dedim ki "ben buna ortaokulda bir kötek attıydım, gördün mü nasıl işe yaramış, kafası çalışmış çocuğun." güldü etti ama yalan değil ömer, belki de ben sebep oldum. orbital korteksin yapısını değiştirdim belki. (bkz: olmaz olmaz deme)
Sıra arkadaşım 0.5 uç kutusunu koklarken (nedense?) uçlardan biri burnunun içine kaçmıştı.akabinde hastane hastane dolaştılar da o ucu hiçbir doktor çıkaramadı.
