sosyal statü gibi kaygıların olmadığı yaşlarda yaşanan aşktır. okul sırasında yanınızda oturabilmek için türlü taklalar atması, kızlar erkekler yakalamaç oyununda sürekli sizin peşinizde koşup yakalaması, tenefüste uzun kantin kuyruklarında size sadece ciklet alabilmek için beklemesi, okul çıkışında servisinize kadar eşlik etmesi gibi aslında bir erkeğin büyüyüp hıyarlaşmadan önceki halini görmemize yardımcı olur. ilerki yaşlarda hep böyle erkekleri arayıp bulamadığımız içinde ahh o ilk aşklar deyip iç geçiririz. yıllar sonra arkadaşlarınızla gittiğiniz bir cafede onu sizin masanıza servis yapan garson olarak görmek ise içinizi burkar.
yıllar sonra bile hala görüşülen,sık sık eski günleri anımsayıp kendi kendinizle dalga geçtiğiniz,şuan malatyasporda top koşturduğunu göz önüne alırsak ''lan bu aşkın peşini bırakmasa mıydım'' diye zaman zaman düşündüren ex kişisi. *
insanın hayatı boyunca hep gülümsemeyle hatırlayacagı kişi. benim de vardı herkes gibi ama çok utangaçtı benimki kolundan tutup zorla götürüp anneme, arkadaşlarıma gösterirdim işte bu ben buna aşığım diye hatta bi keresinde öğretmenler odasına götürmüştüm halama gösterecektim, ki halam bizim okulda öğretmendi ama tabii ki bütün öğretmenler görmüştü rezil olmuştum. sonra bi de aldattım ben bu çocugu, sınıfta başka birinden hoşlanmaya başladım ama diğerine olan aşkım hiç azalmadı, taa ki o hoşlandığım çocuk sağımı solumu bilmediğimi öğretmene söyleyene kadar o zaman bitti her şey, ben yine biricik aşkıma döndüm. 3 yıl filan da ona aşıktım bi tek sonra unuttum gitti tabii.
ilkokulda her fırsatta sarkan bir kız düşünün. erkek sallamıyor , kız hergün yapışıp duruyor. erkek olmaz dedikçe , kız daha cok 404sel bir yapı almaya başlıyor. daha sonra erkek de kızın cazibesine dayanamıyor ve biraz yüz verir gibi oluyor. aralarında çocukca ama gerçekten samimi , çöpün başında mandalina soymak kadar saf ve temiz güzel bir arkadaşlık başlıyor.. beslenme çantaları bile paylaşılır oluyor.. dersler birlikte yapılıyor , notlar bile aynı alınıyor.. ilkokul 1..2..3..4..5 derken ilkokul bitiyor.. daha sonra araya orta okul giriyor. eski sistem çocuklarıdır bu aşıklar , o zaman orta okul ayrı , yani muhtemelen başka okullara gidecekler ve öyle de oluyor.. ayrılıyorlar.. artık çöpün başında soyulan mandalinalar da zevk vermez oluyor.. yıllar geçiyor , isimler hafızalarda , birkaç anı var geride.. sonra lise de bitiyor , üniversite başlıyor.. artık her şey sadece güzel bir anı... gün geliyor , çarşıda karşılaşıyor bu 2 eski aşık.. birisinin gözleri parlıyor , içinde bir sevinç.. eskiler canlanıyor kafada.. biraz yanaşıyor , ''merhaba'' diyor , ama ''evet buyrun?'' şeklinde karşılık bulup , birkaç dakika boyunca üzerinde gezdirilen anlamsız ve tanımamanın getirisi olan o bakışlara maruz kalınınca , ''yok bişey'' diyip , kafada canlananlara 'hey gidi günler hey' diyip , tanınmamanın verdiği şaşkınlıkla oradan uzaklaşılıyor.. insanı , ilkokul aşkının tanımaması gerçekten şaşırtıyor.. ama olsun , yenisi var.. napalım..
