kıştan kalma buhranlı psikolojiyi atana kadar önce bi depresyon, kendini kötü hissetme gibi nahoş bir ruh hali, hemen arkasındanda pürneşe, mutluluk, zindelik veren, günbatımına yakın kalabalık caddelerde ayrı bi güzellik peyda eden mevsim.
sinirlerimi bozan mevsim.kuş cıvıltıları arasında,çiçek açmış ağaçları izlerken okula gitmek zorunda olmak ve ders çalışmak zamanına geldiği için sewemediğim mevsim.
insanların aylardır dışarı çıkmamışcasına kendilerini sokaklara,kırlara,bayırlara attıkları mevsimdir.
sarmaş dolaş gezen,öpüşen,koklaşan insan sayısı bu mevsimde artış gösterir.
içinde bulunduğumuz sezen aksunun ben her bahar aşık olurum şarkısında da anlattığı gibi aşkı hatırlatan insanın içini kıpırdatan doğanın da insanlar gibi canlandığı mevsim.
martın daha ilk günlerinden "geldim ben" müjdesini veren güzellik. özlettiydi zaten kendini. kıpır kıpır oluyor insan. içi bir hoş oluyor. doğa artık silkiniyor sıkıcı ve uzun uykusundan. arılar, kuşlar, çiçekler, böcekler... herkes daha bir mutlu. nefret edilen hoca bile seimli geliyor insana. sevmediğiniz dersler işkence değil de zevk olarak algılabiliyor. masmavi bir gök, pırıl pırıl bir güneş, yemyeşil çimler, birkaç arkadaş ve bitmek bilmeyen bir mutluluk. hepsi senin eserin bahar. hoş gelmişsin!
