ilk ve son ask

en makbul aşktır kanımca.

aralarında yaşanılan onca aşkın değerinin bir çırpıda silindiği kavram.ilk aşkın insan üzerinde etkisi yadsınamayacak kadar çok büyüktür.ardından gelen her ilişki kişiyi bir level üste götürür.Böylece kişi son aşka geldiğinde mantığını-aklını kullanabilmeyi,kendini tutabilmeyi öğrenir ilişkilerinde.bu ise aşkın öldüğünü,yerini daha zihinsel,daha hafif olgulara bıraktığını kanıtlar.çünkü aşk;sevgiden,alışkanlıktan çok farklıdır.*

tamlama eger bir askı tamlıyorsa bu islere yeni baslayanların tamlamasıdır

insan hayatında olması gereken veya olması istenendir. bir kişinin ilk ve son olması.ama görünki hayatımızda bunun kontrolü tamamiyle bireyin elinde değildir. en azından kişilik oluşumu tamamlanıncaya kadar. aslında konuya makro açıdan bakıldığında bu aynızamanda toplumun bir eğitim ihtiyacı olduğunu ve bu eğitimin geç alındığını gösterir ki, daha kötüsü bu eğitimi hiç alamayanlarda vardır. hayat herşeye rağmen güzeldir...

ilk nefes alış, son kalp atışıdır.
aşkın aslıdır, ta kendisidir...

HAK EDENE DUYULMASI GEREKEN SEVDADIR.

BAZILARI ZEKiDiR BAZILARI BiRAZ DAHA ZEKiDiR. VE BAZILARI iLK VE SON SEVECEK KADAR APTAL SADAKAT NÖBETÇiLERi. VE BUNLAR MAViYE DEMiRLERLER. KÖPÜK OLMAYI GÖZE ALAN KÜÇÜK DENiZ KIZLARI. O YOLDA ÖLÜRLER.