ben de hiç unutamıyorum hatta geçen sene facebook'ta ismini arattım ve evlenmiş olmasına rağmen kızlık soyadıyla bulmuştum. sonra bir daha baktım ve hatta geçen bir daha ibretle baktım. ulan ben buna mı aşık olmuşum diye. yok çirkin falan değildi ama ne bileyim kendi zevkimi çok iptidai buldum, unutmadığımız şey ilk aşkımız olan kişi değil de o aşkın kendisi galiba. tabi buna da aşk denirse.
insan beyni unutmak istediği her şeyi belirli bir zaman içerisinde unutabilir.eğer unutamıyorsa ya "ilk aşklar unutulmaz" sözüne kendini çok kaptırmış,içinde aşk kırıntıları kalmıştır yada aptallık yapıyordur.
Başlığa bakınca aklıma gelen kişidir. Güldüm kendi kendime. Yıllardan 90 ların sonu. Nasıl salağım afili bir aptalım o zamanlar. Bir hatun geldi okula lisedeyim. Ebru adı soyadı da hatırlıyorum da söylemeyeyim. Kepçe kulak esmer bir hatun görünce çarpıldım. Böyle salaklığım üçe katlandı. Aşık olmuşum nasıl aşığım ama babamın büfesinde bira kokusu eşliğinde akrostiş şiir yazıyorum ciddiyetim hiçbir armatörde yok. Uykusuzum geceleri sürekli onu düşünüyorum. Öyle beklediğimiz bir manzara da değil ama genel huyum ben hatunda tavıra aşık olurum. Onunda tavırları çok naifti. Bir gün gaza gelip gidip açıldım hatuna sen kısasın dedi boyum kısaymış. o zamanlar 1.48 im tabi düşündüm böyle bir aşk büyürken içimde nasıl olurda boyumun kısalığı kıstas olabilirdi. Ben nerdeyim sen neredesin diye düşündüm. Hiçbir şey diyemedim galiba kısa olmak aşka engeldi diye düşündüm. Sonra bütün yaz basket oynadım boyum uzadı. Salaklığım devam etti o başka bir okula gitti. Sonraları geçti bu his. Güzeldi ama en temiz hislerim onun için düşündüklerimdi. Zaman ilerledi ben değiştim serseri ve piç oldum. Kusura bakmayın size köpek muamelesi yapmayı sizden öğrendim sevgili hanımlar. Öteki türlü ben sizin için salaktan öte değildim ama işler çok değişti artık.
Gökyüzü kadar saf, lana del rey gibi bakışları vardı konuşması kişiyi susturmaktan öte kalbine hitab ettiriyor derin yaralar açıyordu, üzücüdür ki bilinçaltımın derinliklerinde kalan onun hakkında her şey bunlardan ibaret.
Nasıl unutulur ki? ilk kalp sızısı, ilk gözyaşı sebebi, ilk baş döndüren , ilk ayakları yerden kestiren, ilk kalbini yakan... Bu ilkler saymakla bitmez, öyledir iste ilk aşk, unutulmaz, unutmak istenmez...
Benimdir. Arada gelir aklıma. Redderken " bak şu an herkes bize bakıyor, lütfen git." demişti. Hayatimda çok kazık yedim, defalarca aşagilandim, onlarca ülke gezdim,görmedigim bok kalmadı, fakat yaşadığım duyduğum gördüğüm hiçbir şey beni o söz kadar acıtmadı. Şu an kiminledir acaba ? Evlenmiştir büyük ihtimal, hatta çocuğu da olmuştur belki.
