Lisedeydi 10. sınıftım ben o da 9. sınıf 4 sene peşinde koştum nasıl mı? 1 sene onun için sınıfta kaldım ki beraber mezun olabilelim, hatta bu süreçte aynı sınıfa bile düştük fakat sınıfı değiştirdi sırf aynı sınıfta olduğumuz için. ne kadar aptalca bir şey yaptığımı şu an anlıyorum. ah gençlik ah gençlik...
13 sene çıktım onunla bırakında bir zahmet unutmayayım,evlendi çocuğu bile oldu belkide ama hala ara ara gelir aklıma,dilerim ki hep mutlu olur hayatı boyunca diye eklemeyi unutmayayım.
Aşk çok özel bir duygu, aşık olduğun kişi de çok özel oluyor haliyle. Başladığı tarih ve bittiği tarih arasında yaşananlar ve o kişi değerli bir paket olarak kalmalı. Duygusu baki evet, ama sadece o kadar.
Özlediğimiz kısım o duygular ve o günler. Yanıldığımız kısım ise özlemimizin hala o kişiyle bir ilgisi var sanmamız. Halbuki o kişi artık bambaşka biri.
O yüzden sakın ha yanılıp da geriye doğru bakmaya çalışmayın, sonucu hayal kırıklığından başka bir şey olmaz.
Biraz önce bahsettiğim gibi açılmamak üzere kapanmış değerli bir paket gibi düşünüp öyle kalmasını sağlamak en doğrusu. Paket var mı? var. Var olan bir şeyi yok edemezsiniz, o yüzden unutulmaz doğru.
Yok gömeceğim diye uğraşırsanız üstünüz çamur olur, yakacağım derseniz üstünüz is, kül olur. illa ki üstünüze başınıza bulaştırırsınız. En iyisi olduğu haliyle kapalı bir kutu olarak sahiplenmek. Zihninizin bir köşesinde kıymetiyle muhafaza etmek. Bu yeterli.
Zaten zamanla hatırlamak, annelerimizin yılda bir defa havalandırmak için açtıkları sandıkların içindekilere bakarkenki hissiyatı verecek. Hafif tebessüm, belki biraz hüzün azıcık da özlem. Anlık. O kadar…
