Yazarların üniversitede yaşadığı ilginç anıları anlatır.
Üniversitedeyken cumhuriyet mitinglerine gelmesi için masa masa dolaşır, insanlarla konuşur, onları kapıdaki tehlikeler konusunda bilgilendirmeyi çalışırdık.yine böyle bir kız gurubunun yanına gittik anlattık durumu ve şu cevabı aldık.
+ ya biz niye uğraşalımki, ordu bir darbe yapar kurtarır bizi.
O sikik kantinde okulun ilk günü çay nasıl alınıyor diye oturup, etrafımda öğrencilerin çay ve kahveyi nasıl aldıklarını adeta bir bilim adamının deneyini gözlemlediği gibi gözlemleyip, kalkıp çay almaya gitmiştim. Başka da ilginç anı yaşayamadım. Yaşadıkça yazarım buraya.
Okulun ilk haftasıydı, hazırlık öğrencileri için oryantasyon var dediler sabah evden çıktım ama o zamanlar kampüse en kısa hangi yoldan gidebilirim hiç bilmiyorum. yürüdüm epey, oryantasyonun saatini kaçırmıştım ulan girsem mi acaba dedikten sonra nasılsa geç kaldım bari bi sigara içip soluklanıyım dedim kendi kendime. Sigaramı içtikten sonra kongre merkezinden içeri girdim görevliye soruyorum, bilmem ikinci kata çık kalabalığa gir abisi yapıyo, yukarı çıktım baktım bi kapının önünde öğrenciler var kalabalık falan. girdim içeri oturdum arka sıralarda bi yere ama ortam derslik gibi, hiç konferans havası yok. çaktırmadan yandaki çocuğa göz attım kucağında sanırım latince yazıyodu kalın garip bi kitap var. Çocuk ona baktığımı anlayınca sen oryantasyona mi geldin dedi, sanırım okulda yeni olduğum az çok belliydi yabancı yabancı etrafa bakmalar, çekingenlik, böyle bi tripler falan, evet dedim onun için geldim. O karşıdaki salonda, burda tıp dersleri oluyo * dedi, ben o an neye uğradığımı şaşırdım bi yandan da demek ki sadece ben değilim buraya gelen çocuk bildigine göre diyorum kendimi rahatlatmak için, ama rezil olduk bi kere. hadi yaa .s yapıp çıktım ordan. Bikaç ay sonra hazırlıktan arkadaşlarla konuşurken konu açıldı o gün iki kişi daha yapmış aynısını. Şimdiye kadarki en ilginç üniversite anım budur sözlük ama ben daha çok malzeme çıkarırım mezun olana kadar.
bölümün en tatlı hocası mahmut hocanın dersine girmek üzereyiz fakat programda bir karışıklık olmuş ve bizim ders işlememiz gereken sınıf dolu. hoca "çocuklar boş sınıf arayalım bu haftalık böyle olsun." dedi başladık aramaya. hoca önde kırk kişi arkada boş sınıf kovalıyoruz. bilen bilir anfilerin iki kapısı olur. hoca anfinin bir kapısından girdi ve sınıfta oturan beş, altı kişiyi görünce "burası da dolu." diyerek çıktı. bu sefer aynı sınıfın ikinci kapısına yöneldi ve sınıfta aynı kişileri görmesine rağmen "tamam çocuklar burası boşmuş." diyerek daldı içeri. sınıftakiler şaşkın, biz gülemediğimiz için vefad. buraya kadarı benim için efsanevi ve yeterliydi. devamında ne yaptık inan hatırlamıyorum sözlük. *
