girdiğin her yerde ilk önce tavana bakmak. duvarla temas eden bir yatakta asla uyumamak. girdiğin her apartman numarasını aklında tutmaya çalışmak. hep olmasa da sayısı belirli şeyleri tekrar saymak hatta mümkünse dokunarak saymak. ve zamanla törpülenmiş bunun gibi şeyler örnek verilebilir. biraz yorucu olduğunu kabul ediyorum.
Ailem dışında kimsenin bilmediği saplantım, korkumdur. Artık değil siz öğrenmiş oldunuz.
Küçükken bu takintim yüzünden her ramazan gecesi uyanırdım kaç mahalle ötede olsa bile. Ağladığımı bile hatırlarım.
Bir kere bile perdeyi açıp davulcuya bakmaya cesaret edemedim.
Duyup uyanir uyanmaz ya annemlerin yanina giderdim ya da abimi uyandirirdim.
Evimiz mahallenin sonunda ve davulcu orada 1 2 dk bekler çalardı.
Babamın bir kere artik gelmeyin buraya diye azarladigini bile hatırlarım.
Akciğer grafisi çektirdim,solunum testi yaptırdım mis gibi tertemiz çıktı. Ama sanki aldığım nefes ciğerlerime yetmiyor.Surekli derin nefes alma ihtiyacı oluşuyor.Beynim ayrı vücudum ayrı yoruluyor hergün.
Ya kafama sıkcam ya antidepresan kullancam. Bıktım a*ına k*yayım.
