Herkes filmi beğenmiş fakat ben zayıf kaldığını düşünüyorum. Öncelikle film bir cem yılmaz filmi değil o burada bir oyuncu fakat yönetmen değil bu nedenle filmi cem yılmaz olmadan düşündüğümde bu şöhretin yarısına dahi ulaşamayacağını görüyoruz. Yani filmi birde cem yılmaz'sız düşünün.
Bu arada anadolunun samimiyetini gayet iyi göstermişken son 10 dakika gereksiz ve salak bir durum oldu sanki başka film izliyor gibi hissediyor insan bu arada alttan alta sol görüş reklamıda işin başka yanı. Herkesin fikrine kimse karışamaz orası ayrı, benim eyyorlamam bu kadar.
Yüksel Aksu'nun bir filmidir. Yeni izleme fırsatım oldu ve alegorik ideolojilerin kullanıldığı filmler içinde şu an için en çok etkilendiğim bu film oldu.
Öncelikle film klasik kuru bir sol ideoloji filmi gibi algılansa da derinlere inildiğinde öne çıkan iki argüman var;
1-islamcılara göre bu film, islami değerleri kullanarak komünizm propagandası yapmakta
2-sol görüşün islami muhafazakarlığa bir nevi teslimiyeti
Temelde bu iki argüman da birbirinin muadili tabi nereden baktığınıza bağlı.
cem yılmaz'ın terlik muhabbeti süperdi filmde.
aşağı yukarı herkesin bu film için fikrleri aynıdır ama işte o terlik muhabbeti tam benim mizah anlayışıma göre olduğunu belirtmek istedim o kadar.
bir daha izleyeceğim iftarlık gazoz'u çünkü filmleri peşpeşe iki kere izleyince detaylar belirginleşiyor benim için.
son yıllarda izlediğim en iyi yerli film.
oyunculuk süper,
senaryo müthiş,
komedi desen var,
hüzün desen ağlatır...
cem yılmaz zaten tartışılmaz ama berat efe parlar adındaki genç arkadaşımız beni benden aldı. çocuk rolünü o kadar iyi yapıyor ki gidip su içtim (filmi izleyen anlar).
bu filmi izlerken çok üzüldüm ve çok susadım. film arasında gazoz aldım canım gazoz çekti. herkes gazoz içiyor. ben de filmi gülerim diye izlemeye başlamıştım gerçi filmin başından belliydi kötü şeyler olacağı.
biraz gülüp eğleneyim derken, cem yılmaz'ın sıra dışı bir filmi olan iftarlık gazoz'a denk geldim. oturdum, güle oynaya ülke gündeminden uzak biraz kafa dağıtıp deşarj olurken; o son yarım saatin ağzıma sıçmasıyla dumur oldum kaldım.
Ezilen anadolu insanı görüp, bunlara tahammül edememem belkide en büyük zaafım. ezilmeyi, hakkının gasp edilmesini içine sindiren insanlara derdini anlatabilmek, onlara bir çıkar yolunun olduğunu; bununda yine kendilerinin emekleriyle gerçekleşebileceğini anlatmak ne kadarda imkansız olduğunu bir kez daha anladım. anladım anlamasına ama kabullenemeyeceğim sanırım. her zaman zorbaya karşı adem olmakta boynumuzun borcu olsun. biz değil zorbalar, emek düşmanları utansın.
sonuyla ağlatan film. insan içinde izlememek lazımmış. cem yılmazın sanırım jim carry gibi bir tornistan yapması lazım. komedi filmlerindeki cıvık tipten sıyrılıp böyle işlerde olması lazım.
yönetmenliğini yüksel aytuğ'un yaptığı, baş rolde cem yılmaz'ın olduğu bir komedi-dram filmi. pek komik olmasa da izlettirdi. dram kısmı yerindeydi
---spoiler ---
tütün tarlalarını görünce maziye gittim geldim. aşina olduğumuz görüntülerdi. okullar kapanınca giderdik. küfelerin ( yöre halkı köfün de der) içinde uyurduk adem gibi. o tarlalarda yapılan sabah kahvaltısını dünyanın hiç bir yerindeki manzaraya karşı yapılan, şehirdeki korular içinde yapılan ve her çeşit yiyeceğin olduğu kahvaltılara değişmem. domates,zeytin,peynir ve çay. enfestir.
siyasi göndermeler kısmı ise sıkıntılı bana göre. özellikle özel mülke karşı ortaya konan argüman geçerli değil.
çardakta tütün dizilirken devrimci bir genç olan ağanın oğlu köylülere " babam sizi sömürüyor" vs gibilerinden bir şey dedi. tabii köylüler hemen itiraz etti "baban bize ne zaman paraya ihtiyacımız olsa verdi ne sömürüsü" diye. ağanın oğlu ise emeğiniz üzerinden servet kazanıyor dedi ve köylünün biri " tarla onun ama " diye araya gitti.ağanın oğlu ise " onun ama bir yerden miras kalmış işte" dedi ve devrim olunca bu tarlalar servet sahiplerinden alınıp halka dağıtılacak diye devam etti... kendi babasına karşı bir devrim mücadelesi içindeydi en başta.
x bir kişiye ait olan mülk, ona hiç bir çaba sarf etmeden kalsa bile onun mülküdür. gasp etmeye hakkınız yoktur o mülkü. ister o mülkü değerlendirir,ister kaderine terk eder. diyelim ki miras kalmadı da kendi çabasıyla mülk sahibi oldu x kişi. bu sefer ne diyeceksiniz ? miras kalması, o mülke devlet adına el koymayı meşrulaştırıyordu. peki kendi gayretiyle kazandığında ? ortaya ciddi bir emek koyduğunda ? hangi gerekçeyle el konulacak mülke ?
devletin özel teşebbüse izin vermeyip, tüm üretim araçlarını tek merkezden yönetmeye,kontrol etmeye kalkması, devleti zarara sokabilir. maliyetler artabilir. bu sorunu çözseniz bile özel teşebbüsün serbest bir şekilde yer aldığı rekabetçi piyasada üretilen tüketim mallarının kalitesi,devletin bizzat üretim araçlarını kullanarak ürettiği tüketim mallarından daha kalitelidir. bu 2*2 nin 4 etmesi kadar gerçek olan bir şeydir.. en basitinden devlet hastanesi ve özel hastane arasındaki farkı görebilirsiniz. üstelik devlet yüklü bir vergi geliri de alırken hizmetin kötü olması, özel teşebbüsün ehemmiyetini daha da arttırıyor.
gelelim ademe. sabrı takdir edilesi. insani değerler için kendini feda etmesi de takdir edilesi. film bittiğinde "nereden izledim bu filmi demiyorsunuz. tavsiye ederim.
Efsanevi sosyalist müzik Polyushka Polye'nin tınısını bir anlığına dinleterek gönüllerimizi fethetmiş, bir anlığına bizi bizden alıp götürmüş güzel film.
alper caglar'in panzehir'inden beri turk filmi izlememistim. yalniz ne biliyim ya sag sol olayi ya da baska siyasi mesaj kaygisi karistirilmasa ve baska turlu bir sekilde cekilse cok daha iyi olabilirmis gibi geldi bana.
konsept guzel ama isleyis tekliyor.
yine de begendim filmi. yalniz cem yilmaz neden boyle agzini yuzunu cok oynatiyor oynarken anlamadim ? ne zaman suratina baksam melih ekener'in yeni hababam sinifi filmlerindeki beberuhi karakterini gordum.
teyze bir turlu cocuga yemek yedirtemedi ona uzuldum. teyzemi hatirladim. teyzem de bana hep sofradayken hadi evladim hadi cocugum ye evladim derdi. simdi memlekete gitsem simdi yine der. teyzelerin borcu odenmez.
dün akşam evde pc'den bi' başıma izlediğim filmdir. oldukça sarsıcı, mizahi unsurları tadında olan ve ne on numara ne de vasat olan filmdir; güzeldir neticede.. Güldürürken düşündürmek nedir, nasıl işlenir mantığına cuk oturmuş nadir filmlerdendir ayrıca..
