bizim tanıdıkların bi ara sürekli yaptığı bi kremalı kek vardı. o kekin uzerindeki kakaolu krema biraz katılaşır kekten ayrılabilirdi. işte ben o kekin kekini sevmez kremasını yemek isterdim çünkü keki biraz sert oluyodu. bi gün işte yine kekini yemeden kremasını yedim. annem de şunu yapmasana çocuk gibi demişti. bende, anne içimdeki çocuğu yaşatıyorum dedim *
büyümek, içindeki çocuğun yavaş yavaş kaybolması olayıdır.içinde bir çocuğa ihtiyaç duyan insan, büyümeyi sindirememiş, sığınacak bir yere ihtiyaç duyan, hayatın gerçekleriyle yüzleşemeyen insandır.o çocuğu yaşatmaya çalışmak daha da vahim bir duruma delalettir. ısrarla büyümeyi reddetmek, gerçeklerden kaçmak anlamına gelir. bu tür insanlar yetişkin bir insan görünümünde olmalarına rağmen çocuk kafasına sahip insanlardır. dolayısıyla ilişkileri, davranışları, tepkileri ve yorumları dikkatle incelendiğinde kolayca anlaşılacak tiplerdir.fakat hayatı, yaşamayı seven, enerjik, neşeli ya da muzur insanlarla karıştırılmamaları gerekir. içte yaşatılan çocuk saflık ya da iyi niyet göstergesi değildir, sadece ve sadece çocuktur.
benım beceremedıgım olaydır.
ınsanların bunu cok buyuk bır becerı olarak gordugunu farketsemde o ıclerındekı velet olup olmadık yerlerde ortaya cıkıp sacma salak hareketler yaptıgı ıcın de sevmem.
