zehra: Mozart dinliyorum iç dünyama iyi geliyor. londraya da bayılıyorum.
ayağında çorabı olmayan zeliha: yok abla biz mozart yemedik hiç.
ben: adalet hay senin... neyse, susuyorum.
avşar kızı zehra: tatilde londra'ya gidiyoruz biz, süper oluyor, bayılıyorum.
van'daki herhangi bir zehra: tatil ne? ha anladım şimdi, okul olmayan zaman. ben tatilde tarlada çalışıyorum, yemek yapıyorum, kardeşlerime bakıyorum...zaten seneye babam okuldan da alacakmış. biri iyi para vermiş evlenecekmişim. hep tatil olacak bana zaten. bu arada londra ne?
analar tahtını yaparmış bahtını değil demek istiyorum. Aklıma kızın akrabası olan bir tanıdık geliyor ama hukuk kuralları çercevesi daha cok acıklamama izin vermiyor.
bu ülkede normal olan durum. önce annesini bir yere getiriyorsun sonra ağlıyorsun, yok azizim. hak ettiniz, sakın ağlamayın. orta okul bile mezunu olmayan insanları türkiye'nin starı yapan sizlersiniz. onların veletleri de size kapak olsun.
ajdar ' ın şarkıcı olması , seda sayan ' ın oyuncu olması kadar doğal bir durumdur minik zehra'nın da köşe yazarı olması . ilk kitabını sabırsızlıkla beklemekteyiz .
küçük zehra dediğimiz yazarın aman kızın yaşından büyük cümleler kurduğunu gördüğümüz yazı. acaba küçükken bende antalya'ya kaçıp, mozart dinleyip vs yapsaydım bende böyle cümleler kurabilir miydim.
ama olmaz ki...
şimdi çok özendim, benim kızım neden antalya'ya kaçmıyor benimle birlikte.
kafam karıştı, benim kızım yok ki... zaten olsa da onu antalya'ya kaçıracak param yok.
evet evet zehra'nın yazıları beni aşıyor, kızımıda. bak yine...
hiç şaşırılacak, haset edilecek bir durum değil. dergi de onun kız da. o yazıları yazan insan zehra olmayabilir ama oladabilir. her ikisi de sadece birer iddiadır. ama hiç biri kesin olmadığı için birinin çıkıp makara yapması gülmece oyunu sergilemekten öte gitmiyor.
sanki senin paran olsaydı bana verecektin, sanki sen londraya gitmeyecektin. aşın artık bunları, ezmeyen o kadar kendinizi.
zaten hülya isimli dergiyi satın alan insana böyle yazılar koymaz, koysa da alışmıştır. sözün özü kimseye bi halt etmek düşmez bu durumda.
sözde hülya hanım kızını medyadan uzak tutacaktı kötü alışkanlıkları olmasın diye bir röportajından hatırlıyorum, nerede kaldı senin kızı uzaklaştırman artı bu çocuk hadi yazdı diyelim peki ya sonu ne olacak, çocuk eğitiminde onun yaşıtları gibi olması gerekmezmi şimdi bu uludağ sözlük yazarları fakir insanlar aldırış etmemek lazım ama benden tavsiye herkes kendince zengindir.
--spoiler--
Her çocuk gibi ben de hafta içleri alışveriş yapmaktan ve arkadaşlarımla buluşmaktan keyif alıyorum. Tabii derslerimden arta kalan zamanlarda...
--spoiler--
ba ba ba ba oooy yavruum arada uyarı da bulunurmuş. ''derslerimden arta kalan zamanlardaymıııış''. *
(bkz: anasını bak kızını al) anası ne ise kızı da o olacaktır.şimdiden kameramanlara saldırarak bu durumu desteklemiştir. yani köşe yazarı bile olamaz.
hülya dergisini alanlar için yapılmıştır diye düşünüyorum. kaç yazar var kaçı yazar bilemem ama büyük ihtimalle okuyucular için yapılmış ve mazur görülmemesi gereken köşe yazarlığı.
-anne ben hülya dergisi alcamm yaa..
-kızım çok pahalı o boşver, bak burda zeka testleri, çocuk eğitimi gibi dergiler, kitaplar var, onları alalım.
-ya anne yaa, nütfenn.
-kızım geçti artık senden o tür kitaplar, dergiler. ayşegül tatilde var bak, artık onları oku.
-üff yaa tamam..
bazılarının kıskanmaya davetiye çıkardığını iddia eden olay. bak bak olaya bak sen. zehra hanım köşe yazarıymış. annesinin dergisinde hem de.
önce teyzesine bakıyoruz; tek yapabildiği iş, hülya avşar ile aynı anneden doğmuş olmak. başka bir niteliği yok. bu hanım nerede? ebesinin am.ında afedersin. tepemizde lan tepemizde. yerli paris hilton diye lanse ediliyor. paris hilton bir bokmuş gibi bununla övünüyor bir de.
batırdığı paraları, içine sıçtığı işleri saymama gerek yok herhalde. habercilik yapacaktı, sitesini hackletti. hehe, ne acı.
şimdi zehraya bakıyoruz; 10 yaşında bir kız. yaşıtları kısa donla gezerken bir dergide köşe yazarlığı yapıyor. bak sen şu süper velede. köşe yazarlığı olm. biz bile kıçıkırık sözlüklerde yazıyoruz, elin veledi köşe yazarı.
yazdıkları da günlük gibi. londraya gitmişmiş, alışveriş yapmışmış. haydi 25 yıl sonraya gidelim mi? gidelim gidelim.
x gazetesinin magazin sayfasına bakın. bakın ne yazıyor;
'bu gibi insanlarla muhattap bile olmak istemiyorum. ben mesleğimle varım. ben yazarım. ülkemi sevmiyorum, türkiye berbat bir yer. (nobele yavşıyor) burada hiçbir işin kıymeti yok. ne olmuş yani 'londra da sabah kahvaltısı' diye kitap yazmışsam. kahvaltı yapmayayım mı? öleyim mi? hem benim yazılarımı eleştirenler bilmeli ki ben 10 yaşımda köşe yazarlığına başladım. 10! çok konuşmasınlar da önce kendi yazıtlarına baksınlar. (yazıt ne lan angut. göktürk müsün sen?)
dedi zehra avşar. bu sözler çok tartışılacak.'
gözünüzde canlandı mı sahne? benimkinde canlandı. kız cin ali kitaplarını bitirip köşe yazarlığına başlıyor olm. edebi bir birikimi asla olmayacak. çünkü köşesi hazır. 'auuewaoh' diye sayıklasa da o köşe her hafta dolacak. niye? çünkü o hülya avşarın kızı.
bir de çanakkale'de il geneli kompozisyon yarışmasını kazanan kızı hayal edin. 'daha adil bir dünya mümkün' konulu kompozisyonuyla jüriyi bile ağlatmış olsun. sonra bu kızı kocasına zeytinyağlı dolma pişirirken hayal edin. kocası elindeki dergide zehra avşar köşesini okuyacak, sofraya oturup yemek yiyecekler.
evet, bariz bir adaletsizlik. bariz bir toplumdan soğuma görüyorum ben burada. nedir yani, annesinin dergisi, yazsın kız diyecek olanlar da var. lan arkadaşlarınız bisikletle gezerken yürümekten ayaklarınızın şiştiği günleri hatırlayın. sövmediniz mi zengin piçi diye? aha işte bu da o hesap.
ama hayat adil değil. am.ına koduğum hayatı asla adil olmayacak. daha adil bir dünya da yar.rak mümkün olacak afedersin.
çinlilerin kemikleri sızlıyor ben diyim. ne demişti adamlar?
'birisine balık vermek yerine balık tutmayı öğret'
kime demişler acaba..
bravo sana zehra. yaşam stilin süper valla. londra falan. makarnam pişsin ben de italya'da makarnanın ne güzel birşey olarak göründüğünü anlatacam. kara mizah hesabı. kara mizah? diye sorarsın şimdi. siyah fona beyaz yazıyla yani. anladın di mi? aferin.
bir keresinde abidin dino ya kenan evren in ressamlığı hakkında bir soru sormuşlardı. abidin dino da biz küçükken değirmenin hemen altına kumdan ve çamurdan değirmenler yapardık arkdaşlarla demişti. kenan evren in sanatıda bu kum ve çamur değirmenlerdir diyerek sağlam bir ayar vermişti netekim paşamıza. ne alakaysa minik kızımızın yazarlığı ile.
not: daha çok annesinin yazarlığını eleştirmek gerek o ayrı.
ben bu kızın anasına söverim hocam, sonra bu kızın anasının şahsında, tüm şahsı kayıklara da söverim, yedi gün yirmi dört saat bu milleti önden arkadan düzen, düzensiz düzene de söverim, söverim de güzel sözlüğüm bir şey geçmez elime, sonra oturur yine söverim kendime, kendi kör talihime, kendi acizliğime,
kanı beş para etmez insanların, kan sömürdüğü bu lanet yerde neye sövmüyoruz ki zaten,
benim güzelim çocuk gözlerimi binbir umutla, asla ulaşamayacagı vitrinlerde koymuşlar, benim çocuk heveslerimi, sürekli canının çektiği bir şey için yutkundugu boğazında koymuşlar, benim çocuk düşlerimi, götlerini silmek için kağıt yapmışlar, benim bir kulağımın arkası kalmış becerilmedik be sözlük, benim cocuklarımın, daha doğmadan kuyusunu kazmışlar, ben kime ne diyeyim ki, insanın aklındakiler şöyle dökülüverse de şu satırlara, tarifsizliği yok edebilsem ve anlatabilsem dünyanın binbir türlü yerinde titreyen çocuk ellerini, ( cansız yatanların dışında ) herhangi bir sıcaklıga muhtaç çocuk bedenlerini...
