şimdi size birisi kalkıp kibirli kibirli bilgiçlik taslayarak hor hakir (tahkir) hakaret vari ve değersiz kılmaya çalışarak, küçümseyerek bir şey söylese hemen aklınıza şu ayetler gelsin;
şübhesiz o kimseler ki, kendilerine gelmiş bir delîl olmaksızın allah’ın âyetleri hakkında mücâdele ederler. onların sînelerinde, kendisine ulaşamayacakları bir kibirden (sana üstün gelme arzusundan) başka bir şey yoktur. (sen) hemen allah’a sığın! çünki semî'(herşeyi işiten), basîr (hakkıyla gören) ancak o’dur. mü'min suresi 56. ayet
hem insanlara karşı (kibirlenerek) yüzünü yan çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme! çünki allah, kendini beğenip çokça övünen kimselerin hiçbirini sevmez.' lokman suresi 18. ayet
bu konuda hz peygamber (s.a.s) de şöyle buyurur;
Resulullah (sav): "Kalbinde zerre miktar kibir bulunan kimse asla cennete girmeyecektir!" buyurmuştu. Bir adam: "Kişi elbisesinin güzel olmasını, ayakkabısının güzel olmasını sever!" dedi. Aleyhissalatu vesselam da: "Allah Teala hazretleri güzeldir, güzelliği sever! Kibir ise hakkın ibtali, insanların tahkiridir" buyurdular. Müslim, iman 147; Ebu Davud, Edeb 29, (4091); Tirmizi, Birr 61, (1999)
Bir diğer rivayette: "Kalbinde hardal tanesi kadar iman bulunan bir kimse cehenneme girmez. Kalbinde hardal tanesi kadar kibir bulunan kimse de cennete girmez" buyrulmuştur. Müslim, iman 147; Ebu Davud, Edeb 29, (4091); Tirmizi, Birr 61, (1999)
Resulullah (sav) buyurdular ki: "Allah Teala hazretleri şöyle dedi: "Büyüklük ridamdır, izzet de izarımdır. Kim bu iki şeyde benimle niza ederse ona azab veririm." Müslim, Birr 136; Ebu Davud, Libas 29, (4090)
Resulullah (sav) buyurdular ki: "Kişi kendisini (halktan büyük görüp) uzak tuta tuta cebbarlar arasına kaydedilir de onların başına gelen musibete duçar olur." Tirmizi, Birr 61, (2001)
Resulullah (sav) buyurdular ki: Kıyamet günü, mütekebbirler küçük karıncalar gibi haşrolunurlar. Onları her yönden zillet bürümüştür. Cehennemde Büles denen bir hapishaneye sevkedilirler. Ateşlerin ateşi onları bürür. Cehennem ehlinin irinleri kendilerine içecek olarak verilir. Bu içeceğe tinetu'l-habal denir." Tirmizi, Kıyamet 48, (2494)
