kelimelerle tarif etsem hayatı "yenilgi", "uzak" ve "huzur" olurdu sanırım geride kalanın özeti .. huzur üstüne saatlerce tarif yapmam da mümkün; lâkin ben sükûtu tercih ediyorum. Tanpınar'ın Mümtaz ve Nuran'ı ile huzur;
mümtaz'a "neden ya hep mazî'desin yada istikbalde şuan da var" diyen Nuran tıpkı Lamia, Muazzez, Eylül, Monna, müjgan gibi bizi anlamadı. Biz kim miyiz? Yenilenler demiştim ya daha kaç defa tekerrür etmeliyim! Yenilenler.
yenilenler birbirinden habersiz şöyle yaşıyor, "ne içindeyim zamanın, ne de büsbütün dışında" ... saatler, zaman, bursa, gidenler; nuran, nuranlar, müjganlar, eylül'ler, gidenler; ah o hep gidenler... yitip giden. yitik. ve bitmeyen sayıklamalar ...
dünya'da insanın sahip olabilmesi gereken tek şeydir. bütün diğer arzular, istekler gelip geçicidir. hepsi gereksizdir. lakin, huzuru bulan çok büyük şansa sahiptir.
iş hayatında ve özel hayatta dengeyi yakalamış, herşeyi zamanında yaşamış yaşıyor olmak demektir.
huzur denilen kavram kişiseldir.
karaktere göre değişir.
herkese yeten birşeyler vardır.
isteklerinin sınırına erişen insan huzuru bulur.
tabi bu söylediklerim ne istediğini bilen insanlar için geçerlidir.
geri kalanlar her daim huzursuzdur.
huzur şansa, insanlara, kişiye, maddi, manevi duruma bağlıdır.
