gereksiz ve tamamen gösterişe dayalı davranış, şovmenist kişilerin tercihi. sağı solu kendisi gibi yaşlı kaynayan ve birçoğu dedikoducu olan(huzur evinde bekçilik yapan bir akrabamın anlatımıdır), torunlarıyla ilgilenmek yerine yediğim önümde yemediğim arkamda hazır bir yaşam stilini benimsemiş ve bunun suçunu çocuklarının kendisine bakmamasına bağlamış(bakmak zorunda değil, sen onlara bakacaksın beleşçi)ihtiyarların ziyarete ihtiyacı yoktur. bu yılanları gördükçe, emekli maaşını bizlerin yurt dışında okuması için harcamış ananemin ayaklarını öpüyorum.
huzur vermesinin yanı sıra,o tecrübe abidesi insanlarla muhabbet ettiğinizde kendinize dandik bestseller kişisel gelişim kitaplarının katacağından çok daha fazla şey katarsınız..sen gelme ulan ayı
kimsesiz insanların kim'i olmak budur.
ilk ziyaretimde 10-11 yaşlarındaydım bayram tatilinde dedemlere gittik. onların evine 100 150 metre uzaklıkta bir huzur evi var , kuzenlerimle bana bayramlıklarımızı giydirip oraya götürdüler.
başta çekiniyorsun çocuksun annen anlatmıştır sana yolda . onlar yalnız , onlarda insan , onlarında sevgiye ihtiyacı var ama gel görki çocuksun bu sözlerin bir değeri yok senin için.
ama oradaki insanlar sevgiye o kadar hasret ki ailenizden başkasının size göstermeyeceği karşılıksız sevgiyi bulacağınız tek yer ve o insanların mutluluğa olan hasreti öyle samami bir ortam yaratıyorki hiç sıkılmadık hepsinin tek tek elini öptük hikayeler dinledik sözlük zaman nasıl geçti anlamadık hatta ertesi gün tekrar gittik.
2-3 yıldır bayramları türkiyede değilim işlerim yoğun ama ilk fırsatta tekrar gidicem ve giderken yanımda akrabam olan küçük çocuklarıda götürücem.
Oraya gitmenin gereksiz olduğunu dusunenler, bir gün yaşlanmıyacaklarınımı düşünüyorlar acaba!
oysa yanıldıklarını çok değil, bir kaç yıl sonra anlayacaklar.
Oraya gitmenin gereksiz olduğunu dusunenler, bir gün yaşlanmıyacaklarınımı düşünüyorlar acaba!
oysa yanıldıklarını çok değil, bir kaç yıl sonra anlayacaklar.
her bayramın 1. günü elimde bi kutu lokum ile gerçekleştirdiğim eylemdir. bu gösterişi yapılacak bişey değil. yapılması gereken birsey. gereksiz diyen arkadaşların çocukları kendilerini 70 yaşında huzur evine gönderdikleri zaman, bayram sabahi arkadaslariyla yaa genclerin gelmesi cok gereksiz diye tartisirsiniz. sabah erken kalkin, o guzel insanlar sizi bekliyor. 12 de evden çıkacağiniza 10 da cikin. 2 el öpün de insanliginiza dönüp farkındalik yaratin.
Gösteriş falan değildir. Onların gözündeki o mutluluğu görmek yetiyor bana. Her ne kadar kim olduğumu unutsalar da her defasında tekrar tanışıyoruz, hatıra fotoğrafı falan çekiniyoruz. Gidin arkadaşlar sizde gidin bi gün aynı duruma düşerseniz yol gözlersiniz...
