lise bitmiş, üniversiteye başlanmıştır.''nereyi kazandın?''diye soranlara gururla''hukuk''denir ve bunu duyanın gözlerindeki takdir dolu bakışlar kişide ''heyt be, iyi yer kazanmışım değil mi?''duygusu uyandırır. işte bu duyguyu en yoğun yaşayan öğrencidir 1.sınıf hukuk öğrencisi. ilerleyen yıllarda etkisi azalarak devam eder.
okulun ilk günü, karşısında ilk gün geleneğine uyan cüppeli hocalar görünce nerede olduğunu daha iyi idrak eder.
''ben sizin seviyenize inemem, siz benim seviyeme çıkacaksınız.''yaklaşımını şiar edinen hocaların anlattığı dersten pek bir şey anlamaz. zira hocalar hukuk terimleriyle konuşur, ayrıca arada da güncel olaylara hukuki bakış açısıyla değerlendirmelerde bulunurlar. fakat koca bir yıl öss için çalışan öğrencimiz, son bir yıldaki gündemden epey uzak kalmıştır, pek bilmezki o öss ye çalışırken yurtta ve dünyada neler olmuş.vel hasılı kelam dersi anlamaz. üzülür. hocalara söylenir.
sınav vakti nereye, nasıl çalışacağını tam kestiremez. arkadaşlarından ( tabi eğer arkadaşı varsa) yardım isteyebilir. arkadaşı varsa dedim çünkü asgari 100 kişilik bir ortamda hemencecik herkesle kaynaşabilemez.
ilk senesi olmasının verdiği heyecanla dersleri aksatmamaya dikkat eder. durak copy ve türevlerinin varlığından haberdar olunca ders dinleme işini biraz gevşetebilir.
ders kitaplarını yanında taşımaktan onur duyar. zira yolda, otobüste pek şık, pek havalı bir görünüm katar kendisine.
sınav sonuçları çoğu zaman istediği gibi gelmez. bu onun moralini bozar, üzülür.lisede 100 değil de 90 aldığı için ağlayan bir gıcık olsa bile artık 50 alınca ellerini semaya açarak şükreder.
en nihayetinde sene bittiğinde, öss ye girecek yeni neslin:
-hukuk zor mu?
-bütün kanunları biliyor musun?
-maddeleri ezberliyor musunuz?
-o kitabın hepsini mi okuyorsun?...ve sair sorularına muhatap olur.
genelde daha 1. Sınıftayken kıdemli bir hukukçu* muamelesi görür. Daha okula yeni başlamışsınız tüm hısım akrabalar komşular arar:
- eee bizim kiracı evi boşaltmıyor pezevenk. Ne yapabiliriz?
- yeğenim işten çıkardılar tazminatı mı vermediler ne yapsak ki?
- herifin biri telefonda bana ana avrat sövdü. Dava mı açmam lazım şimdi?
- kardeşim annem babamdan boşanacak. Şu kadar tazminat ve nafaka istedik alabilir miyiz? Oturduğumuz evi anama verirler mi?
- geçen yıl araba kiraladım senete imza atmıştım. Ama senet boş. Şerefsizler icraya vermişler beni. Benim borcum yok ki. Ne yapmalıyım delikanlı?
...
Uzar gider bu sorular.
Tatmin edecek cevaplar beklerler hep. Aldığım ders anayasa roma hukuku nerden bileyim ben?
Bir de hep ezber yapıldığını düşünürler. işk tatilinde gidersin memlekete tanıdıklar sorar:
- yeğenim ankara mısın?
- evet abi.
- ne okuyordun?
- hukuk okuyorum.
- yav sizin de işiniz zor o kanunları hep ezberle. Kafa olması lazım adam da kafa,
Başlarsınız fakülteye herkes hakim veya savcı gözüyle bakar. Bazıları öyle hitap eder.
Hele aile çocuğum hukuk okuyor derken nerdeyse besmele ile başlayıp şükür ile bitirecek.
Hep örnek gösterirler birilerine sizi.
Erkek öğrenciye ev vermez adam hukukçu dediğinde emlakçı tamam ver evi çocuklara der. Zaten eve zarar vermez bunlar. Adamlar ders çalışmaktan başka bir şey yapmıyorlar. Böyle kız öğrenci bile bulamayız diye düşünürler.
Böyle girersin okula tabi kalkmaya başlar bir yerler. Sınra hak aramaya başlarsın. Mağazaya girersin iade süresi şu kadar garanti şunu kapsar gibi lafları duyunca;
- kes ulan 4077 sayılı kanunu benden iyi mi bileceksin!
Netice itibariyle meslekte ego tavan yapar bu da okuyanlardan değil, çevredeki insanlardan kaynaklanır. Çok görmeyin bu çocuklara. Şimdi havadalar okul bitince yere değecek ayakları..
Biz de geçtik o yollardan.
Bir üniversitenin kütüphanesinde oğlan kızın masasına yaklaşarak yavaşça sorar: "Yanınıza oturabilir miyim?"
Kız, yüksek sesle yanıt verir:
"GECEMi SiZiNLE BERBAT ETMEK iSTEMEM!.."
Kızın sözlerini herkes duymuş, başlarını kaldırmış,
dik dik ayaktaki oğlana bakmaktadırlar... Oğlan çok utanır ve hiçbir şey
diyemeden,şaşkın şaşkın kendi masasına geri döner...
Birkaç dakika sonra kız yerinden sessizce kalkar, oğlanın masasına yaklaşır ve ona yavaşça şöyle der:
"Ben psikoloji öğrencisiyim; demin,şaşıran bir erkeğin nasıl
tepki vereceğini öğrenmek istemiştim; bu arada sizi de herkesin önünde biraz
utandırdım sanırım, özür dilerim!"
Bu kez oğlan onu yüksek sesle yanıtlar:
"BiR GECELiĞiNE 200 DOLAR MI?.. ÇOK PARA!.."
Oğlanın dediklerini de yine herkes duymuştur ve bu kez ayaktaki kıza dik dik bakmaktadırlar ki, oğlan şoka girmek üzere olan kızın kulağına yaklaşıp şöyle fısıldar:
"Ben de hukuk öğrencisiyim: çevreye birini suçluymuş gibi nasıl gösterebilirim öğrenmek istemiştim, özür dilerim!"
diğer bölümlerde okuyan arkadaşları yılbaşında barlarda discolarda kopup eğlenirken yeni yılı lanet olası kitaplarda gözü kan çanağına dönmüş şekilde karşılayan, cemre daha düşmeden bahar geldi diye dışarı fırlayan diğer öğrencileri camdan balkondan imrene imrene seyrederken ulan yaz gelsin acısını çıkarırım diye aklından geçiren, yaz gelince de diğerleri gibi denize değil büte giren, kız değil not hesabı yapan, o kadar çalışıp nasıl büte kaldığını küfürler içinde sorgulayan kısacası durmadan ve istemeden çalışan, kafayı yeme derecesine gelmiş öğrencidir.
işte bu gerçektir : Herkesin imrenerek baktığı öğrencidir. Toplumda her zaman bir adım önde gider.
- Ne okuyorsun evladım _?
- Hukuk okuyorum bey amca.
- bey amca içten bir nefes alır ve aferin oğlum der. işte o nefes kendisinin yada kendi oğlunu görmek istediği yerdir.
entelektüel birikimi olmaması halinde, mezun olduktan sonra, sadece avukat adı altında "iş takipçisi" veya "hakim veya savcı" adı altında "emir alan" düz bürokrat olabilecek öğrencidir. gerçek hukukçu, hukuk bilgisi yanında, kelime haznesi zengin, dile hakim, genel kültür, toplum ve dünya hakkında bilgi, farkındalık, bağımsızlık ve özgürlük bilinci sahibi kişidir.
