insanlar tercihleri doğrultusunda yaşarlar. kimileri üzülür kimileri üzülmez ama onlara neden üzülüyorsun diye soramadığımız gibi diğer tarafa da neden üzülmüyorsun diye yargılayamayız. herkes herkesi sevmek zorunda değil. hümanizm içi dolu gibi duran ama aslında anlamsız bir kavramdır. çünkü insanın doğasında herkesi sevmek imkansıza yakın bir durumdur. kimse peygamber değildir kimsede peygamber sabrı yoktur artık.
yazar burada şahsıma sesleniyor.
ben hiç üzülmedim hrant dink in vurulmasına. alelade izledim tv den olup biteni. ha bu tabi olanları tasvip ettiğim anlamına gelmiyor. hakketti ya da haketmedi onun cezasını sadece yaratan verir. kula bu düşmez.
üzüldüğüm şey şu; bu adam öldürüldü diye bu kadar ortalığı ayağa kaldıranlar, neden uğur mumcu öldürüldüğünde ya da apti ipğekçi öldürüldüğün de "hepimiz mumcuyuz, hepimiz ipekçiyiz" ya da "hepimiz çetin emeçiz hepimiz ahmet taner kışlalıyız" diye pankartlar açıp sokağa dökülmediler. onlarda bu ülkenin bi değeri değilmiydi? buna sessiz kalanlar şimdi neden kalkıpta "hepimiz ermeniyiz" diyolar? bunu üzülüyorum işte.
dünyada kaç kişi tanımadığı kişiler öldüğü için üzülüyor? tanımadığım adam için neden üzüleyim ki? ama insan sonuçta diyenlerin ise 7/24 ağlaması üzülmesi lazım. sürekli birileri ölüyor ya da öldürülüyor çünkü.
kendini kışlalı, hablemitoğlu, mumcu, üçok vs. üzerinden savunmaya kalkan aciz insandır. insandır diyorum ama bu cahilce tavırlarıyla alenen türk canını ermeni canından üstün görerek iğrenç faşist şoven tutumlar sergileyip, üstüne gazeteci, şehit mehmetcik gibi allı pullu soslar sepeleyerek sözde eşitlikçi, insancıl ayaklarına yatarak tribünlere oynayan ikiyüzlüdür. bir de iyice sıkışınca ortaya azerbaycanı, uygur türklerini atan salaklar vardır ki, şimdi değinerek zaman harcamak bile gereksiz...
bırakın bu işleri, bu gerzekçe söylemleri. ahmet taner kışlalı, uğur mumcu hayatta olsa en çok onlar lanet ederdi bu kalleşçe cinayete! siz bu adam yerine koyulmama sıkıntılarını, kabızlıklarını geçin de gidip beyaz bereli şerefsizle fotoğraf çektirin, anısı olur...
şehitlerimiz üzerinden siyasi ya da vicdani rant elde eden insan tipi.zira yurtsever bir yurttaşının ölümüne sırf türk asıllı olmadığı için üzülmeyen, bu vehamet verici olayı şehitler üzerinden ahmakça değerlendiren insancık modeli.
bir insanın ölmesine herkes üzülür.
ama bu ölün üstünden siyasi rant elde edilmesi, hepimiz ermeniyiz diye gezen andaval sürüsünün olmasından sonra ve onca şehit haberi için kılını kıpırdatmayan insanları görünce insan bir süre sonra ister istemez iplemez moda girebiliyoruz.
doğuda şehit olan askerlere aslen samimiyetle üzülmeyen,sadece faşizan duygularıyla bir gram ağırlığı olmayan vicdanıyla türkiye cumhuriyeti vatandaşı ermeni asıllı yurtsever bir insanın ölümünü şehit erlerimizin kanı üzerinden ucuz şekilde yorumlamaya çalışan insancık modeli.
ermeni kilisesinin duvarına geber ermeni piçi diye yazan hayvandan aşağı organizmalar bu topraklarda yaşıyorsa, üzülmek böyle bir durumda çok ekstra bir tercih haline geliyor.
vurulmasından önceki 10 dakikada, bir banka kuyruğunda beklerken, nefes daraltısı başlamış, garip bir his kuşatmıştı her yanımı. huzursuz, pis bir duyguydu, içini titretiyordu insanın. ve telefon çaldı aniden, vurulduğu haberi geldi. heybetli görüntüsü, bir yol kenarına serilmişti hemde arkasından vurularak. küçüktüm epey onu tanıdığımda, vurulduğu gün 10-15 yıl büyümüştüm. derdimi sıkıntımı anlamıştım artık. o gün bugündür içimde sızıdır yaşanan. son kez gidip, kim olduğumu, büyüdüğümde ne yaptığımı söyleyememe acısı yaralardan biri. ve bu ölüme üzülmeyenler, eminim o dert etmezdi. dünyada üzülecek o kadar çok ölüm varki. insanlık denen kavramın içini dolduran herşey yitirilmişken, varlığın son nefesini vermesi büyük bir olay değildir.
üzülenlerin büyük çoğunluğunun sözde üzüntülerini araç olarak kullandığını gören insandır. Sözlüklerde ardından yüzlerce girdi yazan insanların Ahmet Taner Kışlalı, Necip Hablemitoğlu başlıklarında görünmemesini garipsememektedir de çünkü Hrant'ın öldürülmesine bu kişiler üzülmemiş sadece ve sadece siyasi isteklerine malzeme etmişler, ölünün üzerinden çıkar sağlamışlardır. Yoksa asıl amaç Düşünce özgürlüğü, demokrasi, gazetecilerin özgürlüğü gibi konular olsaydı benzer tepkinin onda birini Ahmet Taner Kışlalı'nın ve Necip hablemitoğlu'nun şehit edilmesine verirlerdi.
yani uzun lafın kısası binlerce sahte üzülenin arasında "bir insanın" öldürülmesine sahte ve çirkefçe üzüntüye boğulmayan insandır. özellikle de vuranlarla Üzülenler aynı safın, aynı yolun yolcusu olduğu düşünülünce.
ek: Hrant'ın katlinden sonra 1915 olaylarını tartışıp türklüğü mahkum eden köpeklerin çoğunlukta olduğunu mu inkar ediyorsunuz?
Gidin bakalım bugün Hrant'ın öldürüldüğü yerde buluşacak it sürüsüne teker teker sorun Türkler Ermenilere soykırım yapmış mı yapmamış mı?
Gidin sorun bakalım kemalizm nedir onlara göre?
Gidin sorun bakalım Türk devrimleri nedir onlara göre?
Gidin sorun bakalım karabağ hakkındaki düşüncelerini?
Gidin sorun bakalım Türk ordusu hakkındaki düşüncelerini?
Hele de Hrant'ın katlinden sonra bu düşünceleri hrant'ın ölümünü araç olarak kullanıp kusarken bu itlere Ahmet Taner Kışlalılar ne derdi?
Kendini demokrat ilan edenlere karşı Ben demokrat değilim diyebilen insanlar ne derdi?
ha bir de köpek, Necip Hablemitoğlu'nun adını bile ağzına almaya tenezzül etmezmiş.
Etmez haklı da çünkü Necip hablemitoğlu Kırım'dan gagavuzyaya, oradan Anadolu'ya dört dörtlük bir türklük anlayışının temsilcisiydi. Onun adını ağzına alıp misaller vermek o pis ağızlardan boğazlarına inip o kişileri boğar.
içinde bulunduğum insan grubudur. her gün binlerce insan öldürülüyor. hepsine üzülmenin imkanı yok. ayrıca benim kanıma, atalarıma hakaret eden biri için üzülmek, çok komik olur.
kimseye hesap vermek zorunda değildir. hrant ölmüş ölmemiş bunu dert edinip keyfini kaçırmak istemez. "türk kanı pistir." gibi aşağılıkça bir ifadeyi kullanabilmişse bir insan sevinebilir hatta. hrant dink "türk kanı pistir." dedi mi demedi mi bilmiyorum ama, yazılarıyla tepki çeken koyu bir ermeni milliyetçisi olduğunu biliyorum.
"çok iyi de oldu. çok güzel iyi oldu tamam mı. şimdi mesela hrant dink olayını çok garıştırdılar. haaa aralarında bi fark galdı. o fargınan çok güzel oldu. mesela herkesin hayatına kimse garışamaz. haaa nasıl garışamaz. ben bu şekil geyinirim. bu bayan şu şekil geyinir. hrant altı yırtık ayaggabı geyinir. şu şekil geyinir. hiç kimsenin kimseye garışmaya bi hakkı yok. özgürlüğü birdir. haa ölüm gurban olduğun ya rasullahtan gelebilir amma lakin ki öyle değildir. benim yorumlamam bu kadar. haydi hayırlı işler."
ilk duyulduğunda insanlık adına üzülünen fakat sonrasında sürekli yapılan baskıdan dolayı neye üzüldüğünü unutan kişidir. üzülmem lazım,üzülmem lazım, üzülmem lazım, ay ben neye üzülecektim?
yıllardır doğu'da şehit olan askerlere üzüldüğünden buna fırsat bulmayan kişidir.
hrant dink insandı, şehit olan askerler de.
hrant dink'in ailesi vardı, şehit olan askerlerin de.
hrant dink gazeteciydi, onlara fırsat verilseydi onlarda olurdu belki.
hrant dink'in ayakkabısı delikti, çoğu askerin ayakkabısı bile yoktu.
hrant dink ermeniydi. ha bilmem o zaman...
-hrant dink in ölümüne üzüleceksin!
-üzülüyorum abi tabi. adam sırf düşüncesini söyledi diye öldürülür mü? düşüncesi ne olursa olsun söylemesi hakkıydı. bir insan düşüncesini söyledi diye hakaret bile görmemeli. insan hakkıdır bu, insan.
-hayır öyle mantıklı sebeplerle değil boş boş ama derin üzüleceksin.
-hönk.
-daha fazla üzüleceksin dedim ulan it. üzül çabuk
-ne diyon abi anlamıyorum
-benim istediğim kadar üzülmezsin ha. al sana.
silah sesi duyulur. kahramanımız ölür.
-hrant dink in ölümüne üzüleceksin!
-abi benim derdim başımdan aşkın hem tanımıyordum adamı da.
-üzül dedim lan şerefsiz!
-finaller çok kötü geçti be abi. çakacam bu sene. kağıdı boş verip çıktım sınavdan. burslar kesildi, krediler kesildi. babam öldürecek beni. ne yapacam abi ben
-bak hala ne diyor. üzül lan köpek. yoksa öldürürüm seni.
-faşistsin abi faşist. hrant dinki vuran kadar faşistsin. silahın olsa vururdun beni.
-silaha gerek yok, ekmek bıçağı var. al sana..
edit: seri eksi oy veren aynı zamanda faşistmiş anlaşıldığı kadarıyla.
