"Bir insan bir yere bakıyorsa orada ilgilendiği bir şey vardır. Bir insan bir yere hiç bakmıyorsa orada ilgilendiği bir şey kesinlikle vardır."
tam olarak bu sözü gerçekliyorum. yokmuş gibi davranıyorum. normal bir şekilde yürürken kafamı onu görür görmez başka bir tarafa çeviriyorum, orada ilgilendiğim bir şey olmadığı halde. mal gibi görünüyorum. sonra da hayıflanıyorum. bu genelde uzaktan hoşlaştığım beylerde oluyor.
bir de sohbetim olan beyler var. onlarla karşılaştığımda ise onları gerizekalı olduğuma ikna etmek için elimden geleni yapıyorum kontrolsüzce. ben bana karşı savaşıyorum resmen. adam espri yapmadığı halde durmadan sırıtıyorum. bazen de tedirgin ve diken üstünde hissettiğimden adam bişey deyince reflekslerim çalışmıyor. söylediklerine tepkisiz kalıyorum. konuşmayı unutuyorum. ya da saçmalıyorum. niye böyleyim ben ya sözlük. pff.
