Bazen bir anda etrafta tabelalar belirir,üzerinde “hiç” yazar ve oklar birden fazla yönü gösterir.Bu olay genellikle dünyevi meseleler ile meşgul olunurken vuku bulur.Sona da sonsuzluğa da küfürler savurasınız gelir.
hayatın ve dünyanın farkına varıp içinde bulunulan zamanda, mekanda bir şey olamama hissidir. acı çekilir. bu acı ki bir yeril kesilmesi, herhangi bir yerin zonklaması gibi değil; hiç bitmeyecek belki de dinmeyecek bir hal alacaktır. değişmeyen hayat akışında son bulmayacak bir ruh halini alır. öyle bir an gelir ki yenilen yemek, sevilen aktivite bile haz vermez. gerçek haz nedir sorusu bile yanıtlanamaz. umutlanacak veya hayal edilecek bir şey yoktur. hayat ile hayaller arasındaki uçurum; insanı, somut olan şeylerden uzaklaştırır. daha da yalnız daha da içe kapanık bir durum ortaya çıkar.
bu sonsuz boşlukta soğuk görünen ölüm bile sıcaktır artık. bir çözüm olmasa da keskin ve rahatlatıcı tercihtir.
o bazı insancıkların salya sümük dillendirdiği ah vah edebiyatına şamil * hiçlikle nihilizmin bir bağlantısı yoktur. ah keşke bir hiç olsaydım demekle nihilizmin zerre kadar alakası yoktur. nasıl ki hayata karşı muhalif bir tavrım var diyen nihat doğan anarşist olmuyorsa , gereksiz duygu sıçmalarıyla nihilizmin bağlantısı yoktur.
insanoğlu ne enteresan be: en uyduruk en içsel taraflarına en ciddi, en felsefi fikir akımlarını getirip yapıştırıyor.
ah nasılda isterdim senle ekmeğimi bölmeyi.. aha ben de komunist oldum. [ bi siktir git ]
her şeyi görmeniz ve anlamanızdır aslında. Bir hiç olduğunuzu görmek de bir o kadar canınızı yakar tabi. Buna ulaşmak istemeyeceğinizden eminim. O yüzden aramayı bırakın ve önemli biri olduğunuzu, herkesin özel olduğu bu güzel dünyayı sevin. Ya da küçük bir kum tanesi kadar hiç olduğunuzu.
