Özellikle de ortada bir sebep yokken yaşanıyorsa insanı sahiden de yıpratabilen bir durum.
Genel olarak depresyon belirtilerinde yer alır, bir çeşit rahatsızlık gibi bir durumdur.
Zaman zaman birçoğumuzun başına gelmiştir,insanı çaresizliğe itiyor ister istemez çünkü nasıl düzeleceğinizi anlayabilmeniz çok güç oluyor, Peşi sıra Moral ve motivasyon diye bir şey bırakmıyor.
Birde bunun üzerine gittikçe, ben neden böyleyim diye düşündükçe daha da berbat oluyor bazı şeyler,kendiliğine bırakmak lazım ya da psikolojik bir destek almak gerekli sanırım.
hayattan zevk almak veya almamak tamamen bakis acisi meselesi. genelde ben buna umutlu ve umutsuz mod diyorum. zevk almazken hayat cok karamsar bir sekilde ustune gelir. gelecegini goremezssin. hic birsey yapmak istemez ve surekli canini sikan o batma hissini ruhunda hissedersin. oysa zaten mutlak bir yasam algisi (perspektifi) yok. sadece sectigin bakis acilariyla hayatina anlam katarsin. "ıyi veya kotu" gibi. tamamen bakis acilarinin olusturdugu iki farkli kutup gibi gorunebilir fakat aslinda ayni seye hizmet eder. yani benzetecek olursak sicak hissi "iyi", soguk hissi "kotu" ise hayatta bir termometredir. ıki kutbu da analiz ettiginde termometrede olculebilen sayisal bir birim cikar.
şu ara böyleyim. işe odaklanamıyorum, okuduğumu bi daha okuyorum, başladığım resim bitmiyor, arkadaşlarımla görüşmek istemiyorum, ilk kez tek başıma sıkılıyorum. geçen akşam en sevdiğim yemekten sonra kustum. sigaradan da tat almıyorum zaten.
öfff. ulan buluttan neşe kapan insandım ben niye böyle oldu ki..
Tamamen beyinde biten saçma sapan bir düşüncedir. Kendinizi o yapmaktan hiç keyif almadığınız şeyi yapmaya zorlarsanız bir süre sonra keyif almaya başlarsınız emin olun. Ha bir de kendinizi gülmeye zorlayın.
