Yanlış.
Öyle insanlar, durumlar, olacaklar, olabilecekler, ayrıntılar var ki; bir saniye bile gecikseniz, unutsanız, geçiştirseniz elinizden kayıp gider.
Arkadaşlar lütfen. zamanın geri gelmediğini, söylediğimiz, yaptığımız, unuttuğumuz ya da unutmak istediklerimizin sebebinin biz olduğunu kabul edelim.
Pişman mı oldunuz? Olun. Hayatta hiç keşke demedim diyenlere aldanmayın. Üzülerek bakın ona. O kibir, her yaptığım doğrudur edasına bakarak; "nasıl biri olmamalıyım?" hakikatini iliklerinize kadar hissedin.
Geçmişe takılarak yaşayın demiyorum. Ama değiştiremeyeceğiniz hiçbir an için efor sarf etmeyin. Dün geçti. Bugün aynı hataları yapmamak için dün referans olsun. Evet buna geç kaldım deyip şimdiye odaklanın.
Kibir insanı geriye götürür. Her şeyi yapabilirim, her söylediğimi, her kırdığım kalbi onarabilirim diye düşünmek, depresyon ve intihar etmek başlığını ağlama duvarına çevirmenizden başka işe yaramaz.
Ders alın. Öyle bir ders alın ki ders verecek kadar bazı durumlar için geç olduğunu anlayın.
bomboş bir laf. bir şeyleri vaktinde yapmayınca/ yapamayınca kaybettiklerinizi görünce iyice anlıyorsunuz. tolstoy altmış yedisinde bisiklete binmiş bilmem ne. hala böyle şeylerle avutuyor musunuz kendinizi!
