bende bu hissin farklı bir versiyonu var. hiçbir kız bana aşık olamaz değil, tabi olabilir ancak ben, o kişinin duygularına cevap veremem/ vermiyorum. bu benim aşkı, sevgiyi, evliliği vs. boş, gereksiz olarak görmemden kaynaklanıyor ve tabi insanların artık bu aşık olma, evlenme ve çocuk yapma eylemlerini gelenekselleştirip, bir şekilde alışkanlık haline getirmesinden kaynaklanıyor. çünkü ben bu tür şeylerin alışkanlık haline getirilmesinden iğreniyorum.
ayrıca insanlar, evlenmek için kendini yırtarken hayatında gerçekleştirmesi gereken şeyleri aksatıyor, birçok fırsatı ve güzelliği kaçırıyor.
sözün özü, kişi aşık olacağı insan arayışına girmemeli, yaşım geçecek evlenmem gerekiyor triplerine girilmemeli.
bazı şeyler gelenek formuna sokulduğunda değerini kaybediyor.
bana da olandır bunun bey versiyonu. efendim bizim paketimiz biraz cafcaflı olmadığından ötürü beğenen bizi değil hali tavrı beğenir genelde.
vay ne güzel kız demez, vay be ne iyi kız der derse. ne bileyim ne kadar mütevazi der falan fıstık. sonra kendisine ters gelen ilk hareketinizde çeker gider. biz bunu nasıl aşarız, ya da aşabiilir miyiz demez. ya da ben vazgeçemem demez. aksine çok da kolay vazgeçer. hatta belki başka kız mı yok lan da der.
haksız mıdır? değildir. o yüzden bırakın bu işleri. kendinizi geliştirin. elinizdeki hayatı en iyi şekilde değerlendirin. ne bileyim villanızın balkonunda ya da konforlu ofisinizde düşünün, ulan aşkı neden bulamadım ben diye. ki düşünmezsiniz o zaman belki de bunları.
