cümle gibi olmıcak benim ki ama yinede yazmak istedim.
ben bu dünyanın devr-i devranını,izzet-i nefsini s..k..yim,
yansın bu ibneler su veren itfayenin hortumunu s..k..yim,
ben delimiyim mecnun gibi bir am için çöllere düşeyim,
verirse verir, vermezse leylayı da s..k..yim.
Öyle eksildik ki yaşarken, bize dokunan herkesi eksiltiyoruz.
Yalnızlığımızla çoğalıp kalabalığımızla eksiliyoruz ve öylesine kalabalık ki yalnızlığımız.
Ne yana dönsek kendimize çarpıyoruz.
bize lafımızı yediren cümlelerdir;
+telefonunla oynamayı bırakıp benimle ilgilenirmisin lütfen !
- ben yeterince dikkat ediyorum zaten telefonuma senin yanında ne var ki..
+ ya bırak ya da ben kalkıp gidiyorum ! gidersem ikimizde üzülürüz farkındasın değil mi ?
- valla ben senin kadar üzülmem *
