valla ne desek havada kalır. acı bir hikaye. gogol un palto öyküsünü okudunuz mu hiç, paltosu çalınan ve paltosundan başka sarıldığı bir şeyi olmayan fakir adamın üzüntüsünü bilir misiniz? benimkisi o hesap yahut yıldızlara bakarken gecelerin bitmesini istemediğiniz olmadı mı, salondaki halının bordürlerindeki kırmızı halkalar sizi de uzaklara götürür mü, mutfak penceresinden kafayı uzatıp sigaranızı efkarla üflemediniz mi hiç ? bir sürü tasviri var da hep bir hiçlik avuttu durdu. gelmesin, aramasın, sormasın çok da önemli değil. sadece nefes alırken bir kerecik sevsin istedik. valizi elimden usulca bırakıp huzurla uyumak istedim. savaşmak istemedim ne senle ne de kendimle. yetinmedim. bu kadar özlemek de neyin nesi kes şunu lan bile dedim. "belki sever bu kadar üstüne gitme" diyen bir insan da yoktu etrafımda. neyin avuntusu ve soğukkanlılığıysa ya da nasıl bir öğrenilmiş çaresizlikse bununla yaşadım. ama nihayet dokundu. ellerin değil sevgisizliğin, yüreksizliğin, kırdığın heveslerim dokundu. bir santimetre karem bile kalmadı, hayallerim ilmik ilmik söküldü...
*
günlerce, aylarca dilimde aynı şarkı döndü: yakıp bütün aşkımı, külü maziye maziye gömdüm, yaşanılan sevdayı seni kalbime gömdüm, öyle günler geçirdim ne yaşadım ne öldüm, kadeh kadeh sevgilim seni kalbime gömdüm, ömrümde hiç gülmeyen dertli kullara döndüm, sevgi nedir bilmeyen seni kalbime gömdüm, gittiğin günden beri dertsiz bir gün mü gördüm, artık arama beni seni kalbime gömdüm...
*
kapının arkası montla, ceketle doldu, açılmaz kapanmaz oldu, mevsim bahar olsa da üşüyorum sözlük.
He valla seviyorum. Sanırım sevilebilmem için değişmem gerekiyor. Ürkütüyorum da. Hayatımda o kadar sevdiğim iki kişi oldu. onlar zaten. Sevgimi gösteremem ama göstermeye çalışmaya çalışınca ortaya tuhaf ses, görüntü, yazılar çıkıyor. Sapıttığımı farkediyorum ama yapacak bir şey yok. Elimden gelen sadece ağlamak ve kıskanmak. Keşke yapmacık gelmeseydim. Sevebilecekleri gibi davranmak isterdim ama üşeniyorum hem tutamıyorum kendimi ne ise gece gece hep bu brell adlı yazardan çıkıyor bunlar he. Anladık seviyorsun tamam. Tamam.
bu bir tercih değildir. hiçbir şeyin başladığı gibi devam etmeyeceği o zaman aklına gelmez. insan sevince kişilerden bağımsız kendine yeni dünyalar kurar. daha hoşgörülü olur, daha savunmasız, daha tepkisizdir. her gün altında otobüs beklediğiniz bir ağacı düşünün, kafayı kaldırdığınızda bir anda yaprakları sararmaz ya da yeşermez. aylar sonra dallarına baktığınızda çiçekler açtığını veya döküldüğünü görebilirsiniz. o zaman hissedersiniz zamanın, mevsimlerin akıp gittiğini. bahardayken sonbahara geçmek gibidir. başınızda rengarenk açan dallar, kuşların cıvıltıları sonbaharda kafanıza düşen sararmış yapraklara ve ıssızlıkla titreyen dallara dönüşür. o zaman iyice anlarsınız ki sevmeyecek. içinizde baharlar, çiçekler, erguvanlar dipdiri hala dursa da. olan olmuştur.
bile bile aşqını bıcakhlayan br ninjaya dönüshmektir. yapmayın güzel insanlar. soğukkanlı olup yolunuza devam edin çünkü orada bir yerde sizi bekleyen biri var.
çok acı verici olmakla birlikte güzeldir, öğreticidir de. aşk, acısıyla birlikte güzel. çoğu zaman kalbim çok acısa da aşkın acısına da varım. onda da bir güzellik var bence.
Bağzı kızlar 20li yaşlarına gelseler bile çok kibar oluyorlar. Kimseyi kırmayı, sinirlenince sövmeyi falan düşünmüyorlar. Uzun zamandır tanıdığım bir kız var örneğin çok sinirlenince en fazla "gerizekalı" der. Verdiği maksimum tepki bu. Yani tacize falan maruz kalınca kullanır bu kelimeyi bile.
Biz erkekler böylesi kızlara karşı birşeyler hissedince hep kalbini kazanacağımızı düşünüyoruz nedense. Kız bizi faceden engeller, yüzümüze tükürür ama biz de o umut azalsa bile bitmez bir türlü.
Yukarıda açıkladığım gibi aslında bu konuda kilit taraf kız tarafı. Bakmayacağına yüzde 100 eminsek zaten buna platonik deniyor.
Boyle bisey yok emek verilen herşeyin sonu iyi biter
Oturduğun yerde triplere girersen kimse bilmez oyle seviyorum demekle olmuyor biraz yorulmak lazim..
Bir nevi fanatizmdir. Yıpratıcı bir hissiyat olmakla beraber engel olunması çok güçtür. imkanlar dahilinde o çevreden uzaklaşıp unutmaya çalışmak en mantıklı hareket tarzı olacaktır.
He bunları söylemek kolay, yapmak çok zordur gerçekten.
Zihninizi meşgul edecek uğraşılar bu uğurda sizlere biraz yardımcı olacaktır.
En onemlisi tanimak Biri için çabaya giriyosan değer veriyosundur seviyorum demekte bi cabadir tanimak ve anlamak ta bi cabadir
Sabit durup birbirine asik olan görmedim o hoslantidir ...
