açıkçası bu beni üzmez. çünkü insanların aptal duyguları ve bu duygularla ne hissettikleri beni ilgilendirmiyor. hatta ben bu duygulara onların kendi sorunu gibi bakıyorum, kendi duygularıma da öyle. birini seviyorsam bu benim sorunumdur ve beni bağlar.
o yüzden üzülmek saçmadır ve hiç sevilmemek de bir altlık belirtmez çünkü insanın sevgisinin bir değeri, insanı üste taşıyan yanı bence yoktur.
Önce gözlerinden birkaç damla yaş akar..
Sevgine dair Düşünceler ise aklında yankılanır..
Derken Acı bir şarkı söyler kalbin, sana aslında gerçeği anlatır hislerin..
Sevdiğini ama hiç sevilmediğini..
inkar edersin önce, yalanlar uzaklaşırsın kendinden..
Ağlarsın her gece sessizliğinde..
Ve bur gün,
Sabah olur uyanırsın uykundan..
akşamdan kalma göz yaşların herzamanki gibi yeterince yakmıştır gözlerini ama bir farkla bu sefer anlatmıştır herşeyi..
Aslında hiç sevilmediğini..
Ve fısıldar ufaktan, belki bir gün sevilebileceğini..
