Garip bir histir. insanı korkutur bazen ama gerçekten korkulacak bir şey midir?
Yalnız ben miyim hisse kapılan? Gibi soruları getirir akla. Sonunda da aslında istemediğim biriyle mi evlencem ben yaa diye düşündürmüyor değil. Offf lan offf. Bu evliliği icat edenin ben!
özellikle son bir senedir yaşadığım durum
çoğu zaman düşününce daha doğru düzgün iki kelime muhabbet edebileceğim insan bulamazken nasıl evliliğe atlıyorum anlam veremiyorum,bizimki de ayrı bir kafa ayrı bir tartışma konusu.
bu konuda böyle düşünen binlerce şahıs mevcut ülkece bunalımdan geçiyoruz her yönden.
Senelerdir var olan alışıla gelmislikten kaynaklanır. Rahatlık, huzur, yalnızlık artık yapistiysa sırtına kolay kolay da cesaret edemezsin. iyi olur mu olmaz mı değil olmasa da olur demeye başlamaktir neticesi.
Bende böyle düşünen yakışıklı, zeki ve kültürlü bir erkeğim. Böyle düşünen güzel ve zeki bir hanımefendi yazar varsa iki tane böyle düşünen insan olarak birleşirsek bu düşünceyi ortadan kaldırmış oluruz. Tekliflere açığız.
evlenmek için vakit hiçbir zaman geç değildir.
ben kırk sekiz yaşında evlendim.
geç kaldığımı söylüyorlardı ;
ama sonra anlaşıldı gerçek !
ne geç kalmıştım " ne acele etmiştim ;
hiç evlenmemem gerekirmiş...
30 yıllık bir alışılagelmiş bir bekarlık olunca, öyle hissetmek normal gibi. alışılan bekarlıktan vazgeçmemek değil, evlenmeye değecek kimsenin olmadığının getirdiği bir düşünce.
ben hissediyorum. yalnızlık çok boktan ya. sevmek ve sevilmek istiyorum sadece. bu his iyice artmaya başladığından önüme gelen kıza açılıyorum ama paso reddediliyorum, çabalasan da aynı, çabalamasan da aynı, oooofffff....
