benim deneyimlerim keyifli geçen zamanın cabuk,ama işkence gibi geçen zamanın sanki hiç bitmeyecekmiş gibi hissettirdiğidir. buz gibi soguk havada otobus duragında bekliyorsanız,sigaranızın közü bile sönüyorsa; otobus hiç gelmeyecek, o bekleyiş anı hiç bitmeyecek gibi gelebilir.
profösör doktor bölüm başkanı sayın hede hedey hanımın 3 saat aralıksız fizik anlattığı dakikalardır , bir süre sonra ön beyniniz durur , tamamen omurilik soğanınız ve bilinç altınız devredededir dersin bittiğini bile anlamazsınız.
beş kuruş parasız kalıp,deli gibi sigara içmek isteğiyle debelendiğiniz andır.biraz sonra bankamatiğe gelecek havalenin haberini beklerken, sıraya bir girip bir çıktığınız bankamatik önünde geçen zamandır.
Bir anlığına olsa daha iyi. Aylarca sürüyor. Hic bitmeyecek, hic geçmeyecek sanıyor insan. Yaradanı genelde böyle karamsar zamanlarda arar daha sonra da zora düşünce aradığım icin dua etmeye hakkım yok gibi hissederim. Yaratıcının bile desteğinden mahrum olduğumu düşündüğüm salt yalnızlık. Gercekten hiç bitmeyecekmiscesine ardı ardına gelen düşünceler.
Geçiyor be sözlük. Yine gelecek o gecmek bilmeyecek zaman ve yine bitecek, yine gelecek..
