Kendimi çok kötü hissediyordum. az önce 1.5 saat uyumayan oğluma, sinirlerime hakim olamayarak kızıp bağırdım. hayatı hep kontrollü yaşayan ben, ilk defa oğluma karşı kontrolsüzce davranmış oldum. Şu anda vicdani olarak rahat değilim, bu yüzden buraya yazıyorum.
bundan sonrası oğlum senin için; sana bırak bağırmayı kılına zarar gelmesin diye canımı bile veririm. Sen benim canımın canısın. kontrolümü kaybettiğim için senden özür diliyorum. Bunu bir kez daha tekrar etmeyeceğim. seni çok seviyorum ve sevmeye her zaman devam edeceğim...
zincirliyim bu hayata adeta oysa istediğimi yapmakta özgürüm diye geçiyor. sorumluluklar, aile hepsi garip hissettiriyor insana sanki özgürlüğün elinden alınıyor.
