türk filmlerinin klasik bir sonu vardır ya hani
kötü adamlar yakalanır, hapse atılır. erkeğin kafasındaki tüm soru işaretleri çözülür, gerçekler açığa çıkar. kadının masumiyeti kanıtlanır. kötü niyetli anne ve babalar pişman olup kafalarını bükerler.
esas oğlan ve esas kız sarmaş dolaş olur, o an arkada tatlı bir müzik çalmaya başlar. onlar gülerek yürürken film biter ve ekrana kocaman bir ''son'' yazısı çıkar.
sonu bilinmez, sonrası bilinmez. film ''mutlu son'' ile bitmiştir. onlar artık mutludurlar. hep mutludurlar. öyle yaşarlar işte. mutlu mesut. onlar ermiş muradına biz çıkalım kerevetine.
bizim beklentimizde bu, şu anda değil.
şu an sürekli bir şeyler yaşıyoruz ileride bir zamanda bir şeyler bitecek.
okul iş kariyer evlilik çoluk çocuk her şey bitecek.
işte ondan sonra bizim için mutlu son başlayacak. mutluluğun bir başlangıcı olacak ve uzun bir süreç olarak devam edecek.
belki ölene kadar.
böyle bir beklentiyle yaşıyoruz, sonra bir noktada aydınlanıp öyle bir şey olmayacağını fark ediyoruz.
çünkü öyle bir şey mi olur amk?
olmaz :d
olmayacak da.
sonrası hemen triplere giriyoruz işte hiçbir zaman mutlu olamayacağız.
araya bir şey giriyor mesela adam bir iki gün mutlu oluyor, ama sonra yine modu düşüyor.
yine başlıyor hiçbir zaman mutlu olamayacaz yhaaa
kafam basmıyor sözlük insanların beklentilerine. hatta itiraf edeyim beklentilerime
keşke böyle çok mutlu olduğum bir anda türk filmlerinde o son sahnedeki esas oğlan kadar mutlu olduğum bir anda hikayeye son verebilsem.
hani jean paul sartre ın bir sözü var ya '' hayat üç bölümdür: dünyayı değiştireceğini sandığın, dünyanın değişmeyeceğine inandığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun. '' diye. işte bu sözde bahsedilen 2. ve 3. evreye geldiğinde asla mutlu olamayacağını düşünmeye başlıyorsun.
bilincinde olmak durumu değil, psikolojisinde olmak durumudur. yani karamsar psikoloji. bilincinde olmak, bilinen şeyler olmalı. ne olursa olsun , ama ne olursa olsun, şu hayatta mutlu olabilecek şeyler illa ki vardır.
saplantıları aşıp hayata güzel yönden bakmak gerekir. unutulmamalı ki devri alem denilen şans meselesi
vardır. gün gelir devran döner mutluluğu bir anda yakalayabilirsiniz. karamsar olmaya gerek yoktur.
ben bu denli imkansızı nasıl istedim diye düşünür durursunuz. o kadar imkansız ki; olmayacağından emin olmuşsunuz ve artık mutlu olamayacağınızı düşünmeye başlamışsınız.
ama işte imkansızı istemişiz. başta hata yapmışız.
kendinizi buna inandırmaya çalışırsınız inatla.
ama ne gerek var yani.
zorlamayın.
akşam sevdiğiniz yemeğin yapıldığını görünce mutlu olacaksınız mesela.
pakette kalan son sigarayı içmişsiniz, o an dolapta açılmamış bir paketin olduğunu hatırlıyorsunuz mesela. yine mutlu olacaksınız.
radyoda sevdiğiniz şarkı denk gelecek mesela, mutlu olacaksınız.
hayatın sonuna kadar mutlu olamama gibi bir şey söz konusu değildir. Küçük şeylerle mutlu olabiliyor insan.
kendi kendimizi depresyona sokmanın alemi yok.
