Kendi Canını yakarsın farketmeden. insanlar sevmek için yaratılmıştır çünkü. Fakat bu kişiyi de anlıyorum. Bazen ruhunu çok sıkar hayat, insanlar. Umarım bir an önce herkesi sevebilecek kadar seversin kendini.
aslında bazen herkese oluyor çünkü etraf nefret edilecek insanlarla dolu ama bu uzun süre olursa insan belli bir zaman sonra kendini hasta gibi hissetmeye başlıyor .
Herkesten nefret etmiyorum ama biriyle yeterince konuştuğum zaman eninde sonunda nefret etme aşamasına geliyorum. Teorik olarak herkesten nefret edebilirim diyebiliriz.
nefret etmekten ziyade insanların çoğuna karşı güven ve iyi niyeti kaybetmektir. yılların getirdiği reddediliş, kazık ve hayal kırıklığının zirvesinde '' ne kadar az insan o kadar iyi '' dersiniz artık.
