gelişim psikolojisinde 12- 18 yaş arası ergenlik dönemi özelliğidir. bu dönemdekı ergenler kendilerini dünyanın odak noktası gibi hissedebilirler. tüm dikkatlerin üzerinde olduğunu sanabilirler. onlar için en önemli şey dış görünüştür. zamanla geçer elbet.
kendisini dev aynasında gören cücelerdir bunlar. gerçekten çekici olan insan, yılların alışkanlığıyla bunu hazmetmiş insandır. bunun gibisiyse burnundaki sümüğe bakıldığından bihaber "ben neyim lan böyle" triplerine girer ki çok komiktir, yazıktır, günahtır.
eger farkli farkli zamanlarda maruz kaliyorsaniz, cileden cikartabilen insan turudur. derdinizin ne oldugunu dinleyip cevap vermek yerine etraftakilerin sizi izledigini, rezil oldugunuzu filan dusunur. siz bagirdikca o kaale almayan tavirlarla etrafina endise ve utanc dolu bakislarla bakarak "ay rezil olduk", "bagirma herkes bize bakiyor" gibi sozleri tekrarlar. etrafinizi soyle caktirmadan bi kolacan ettiginizde aslinda kimsenin umrunda olmadiginizi, bu insanin paranoyalarina maruz kaldiginizi anlamanizla siniriniz katlanir.
hele bir de tum komsularin sizi duydugunu, komsulara rezil oldugunuzu sanan bir anne vardir ki o bir tez konusudur, ayrica ele alinmalidir.
genelde tüm insanlığın takıntısı. hareketlerimizi, konuşmalarımızı, mimiklerimizi, planlarımızı ve yaptığımız her davranışı başkalarından onay görmek yada herkes tarafından beğeni gören yanlarıyla yapmaya çalışıyoruz.
neymiş; kendisi için makyaj yapıyormuş! alın işte koskoca bir yalan. kendini iyi hissetmek için en fazla banyo yapacak olan tiplerin sözleri.
birde marka manyakları var tabi. sorduğunda " böyle iyi hissediyorum der" ama başkalarının bakışı daha önemlidir.
saç, baş ve bunun gibi görselliğe dayanan herşeyimiz başkaları için, başkalarınınkide bizler için tabi.
