Mutsuz olur zira yapmaya çalıştığı şey imkansız. Aynı şeye insanlar farklı bakış acılarından yaklaşıp övebilir de sövebilir de. He deyip geçmek en iyisi kimi zaman.
Eğer mutluluğu başkasını mutlu etmede arıyorsa zaten baştan kaybetmiş insandır.
Mutluluk bulaşıcı bir şeydir ve birini mutlu etmek istiyorsanız zaten içinizde bir yerlerde mutlu olmanız gerekir.
Ama artık lütfen "ben herkesi mutlu ediyorum ama kendim mutlu olamıyorum" geyiğinden kurtulun. Bu sizin kendi hatanızdan kaynaklanan bir durum. Siz içinizdeki mutluluğu paylaşmıyorsunuz, direk mutluluğunuzu veriyorsunuz.
Çünkü sürekli birilerini mutlu etmeye çalışmak para verseler kabul edilecek bir iş değil. Hani bir laf var sen bir adamı 100 kere sırtında taşırsın, bir kere taşıyamazsın niye taşımadın der. Bu da o hesap. Ne kadar çabalarsanız çabalayın herkesi mutlu edemezsiniz.
Hayatı yaşama sırası ne zaman bana gelecek diye soran insandır. Acı gerçek ise böyle yaşadıkça gelmeyecek olması. insanlar önce "hayatını yaşa, kendini düşün önce." der. Sonra da " şunu yapar mısın benim için?, bi kere de benim için bunu yap!" Olur. Bir bakarsın hep onun dediğini yapmışsın. Yine de memnun edememişsin. Kendi hayatın da heba olmuş.
Gereksiz uğraşıyordur. ne yaparsa yapsın bütün çevresini mutlu edemez. hem insanlar nankör anlamazlar çabalarını. kendi kendini yormaktan başka bir işe yaramaz bu.
tanrıcılık oynayan iyi insandır. fakat insan tanrı olamaz. kapasitede yok, zorlamamak lazım. tanrı bile her insanı mutlu edebiliyor mu? ettikleri az hatta.
tabi bu perspektif mantıklı olsa da iyi insan bu huyunu bırakabilir mi? hayır. nerden biliyorum? ...
herkesi mutlu etmeye çalışarak, mutlu oluyorsa sıkıntısı olmayan insandır. diyeceğim ama, etmeye çalışarakta mutlu olunulur mu bilmiyorum. insan illa ki sonucunu almak ister gibi geliyor.
