Yaklaşık 2 ay boyunca yapıp faydasını göremediğim eylem. Herkesten uzaklaşmak demek kendimle daha fazla baş başa kalmak demek yani sorunları daha çok düşünmem demek. Kısa bi süre yapacaksanız iyi gelebilir ama uzun vaadeli beklemediğiniz sonuçlar elde edebilirsiniz.
insanların gerçek yüzlerini gören herkesin bir parça ucundan kıyısından girişmesi gereken eylemdir. sadece en sevdiğiniz ve en güvendiğiniz bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda insan yeterde artar bile hayatınızı idame ettirmede. insan oğlunun hırsları bitmez o yüzden nerede çokluk orada b.kluk..
bir süredir denediğimdir. az konuşmaya başlayınca büyük kısım çil çil dağıldı. git diyince de birileri gitti. ama küfretsem de gitmeyen yürekli dostlar yüzünden gerçekleştiremediğimdir. iyi ki varlar, olmasalar ölürdüm dediğim insanlar.
Gercek insanlara yaklaşmanız insan ilişkilerinde doğruyu yakalayacağınız anlamına gelmiyor malesef...
O yüzden ilişkilerde "sonradan balataları yakmamak ve o dumanda boğulmamak için" ne istediği bilmek ve en makul şekilde dile getirmek, zannımca yapılacak en mantıklı şey.
He birde, bu elemeyi en başta yapın, günler aylar hatta yıllar sonra değil.
Çünkü Düşünce Üzülüyor insan, hiç bir şeye değilse bile "harcadığı" zamana ...
çok iyi yaptığım bir eylemdir. sadece iki gün gülümsemeden geçirmem yeterli. bir derdi var herhalde deyip uzaklaşıyorlar. bunun böyle mi olması lazım? bunu başka bir başlıkta tartışayım.
