(bkz: çelik erişçi)’nin 1997’de çıkardığı kasetinde yer alan, belki de bugüne kadar söylediği en güzel parçasıdır.
çok uzun yıllar önce, iki kır çiçeği birbirlerine aşık olur. her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler.
fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; “biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım, kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki, bütün doğa bize ait olsun.” der. ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. o gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe “kardelen”, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de “hercai” denilir. işte bu yüzden olsa gerek ki, bir dalda durmayan, bir işi sonuna değin götürmeyen, aşkta bağlılığı bulunmayan hayırsız sevgiliye “hercai” diye hitap edilir.
sözleri:
“yine gözüm yollarda, neredesin?
gündüzüm gece oldu, kederdeyim
bilemezsin kaç gece gelir diye bekledim
gelmeyince derdime, yenileri ekledim
gel yarim ol, sevdalım ol,
sultanım ol, fermanım ol,
dertlerimin dermanı ol, hercai
dolu dolu sevdalar gözlerimde
gönlümde dolanırsın, hep o halinle
uçusuyor saçların, yaralanmış kalbime
yine sensin tek çare, şu zavallı halime”
an itibariyle dinlediğim şarkıdır. ah be çelik abi bazen öyle olmuyor işte o işler. haykırmak isterdim ama yapacak bir şey yok dersin ya işte öyle bir şeydir bu şarkı. yolculuklarda iyi gider...
birbirlerine çok aşık iki çiçek varmış.. daha sonra üstlerine kar yağmış.. bir tanesi sevgilisini bulmak umuduyla karı delmiş ve yüzeye çıkmış.. ama bir bakmış ki sevgilisi görünürde yok.. kaçmış.. işte o karı delen çiçek kardelen, kaçan çiçek ise hercaiimiş.. *
