yapacak bir şey yoksa yahut var da yapılmıyorsa, genelde üzücü bir hadise ile karşılaşıldığında (ki nedense iyi bir şey olduğunda söylenmez bu cümle), pırtlayıverdiğimiz sözcük öbeği.
her şeyi devletten bekler olduk.
edit: devlet derken, mecazi anlamda haa. teşbihte hata olmaz, bu devletten bir bok beklediğim falan yok.
Bir kuş soğuk bir kış gününde yiyecek bulabilmek için kanat çırpıp duruyormuş. Hava o kadar soğukmuş ki minik kuş dayanamayıp karın üstüne düşüvermiş. Çaresiz, soğuk karın üstünde ölümü beklemeye başlamış… Bir süre sonra oradan geçen bir inek geçerken kuşun üzerine pislemiş. Kuş öyle sinirlenmiş ki; kanatları donmuş olmasa, kalkıp ineğe saldıracakmış!.
Ancak kuş birden fark etmiş ki; üzerini örten pisliğin sıcaklığı ile kanatlarındaki buzun çözülmesine vesile olmuş. Ve yaşama geri dönmüş. Kuş yaşama dönmenin sevinciyle neşe içinde şakımaya başlamış. Yalnız öyle sesli ötüyormuş ki; sesi uzaklardan geçen, günlerce aç kalmış bir kedinin kulağına kadar gitmiş. Kedi pisliği eşeleyerek kuşu çıkarmış. Kuş pislikten kurtulduğuna çok sevinmiş.
Tam kediye teşekkür edecekmiş ki; kedi onu yemiş… Bu hikayeden çıkarılabilecek dersler: Bazen kötü gibi görünen bir şey sizin hayrınıza olabilir. iyi görünen de sizin için hayırlı olmayabilir.
En iyisi Rabbimizden bizim için en hayırlısı neyse onu dilemek olmalı…
- kaderimde seri katil olmak varmış. her şeyin hayırlısı di mi?
+ di.
- senle başlıyorum o zaman.
+ dur.
- niye?
+ siz kardeşsiniz!
- ne alaka olum? ne diyon sen?
+ yok abi altıma sıçtım da.
