Yaşamındaki Her şey Kendin kadar anlamlıdır. Sen ne kadar anlamlıysan hayatın da o kadar anlam kazanır. Akşama kadar götünü göbeğini kaşıyıp miskince pinekliyorsan anlam falan arama hiçbir yerde. Kısaca; Sorun her şeyde değil de sende.
bana mesela futbol konusunda oluyor. adamlar oynuyor alıyor parasını spor arabasını biz seviniyoruz muhabbetini yapıyor birbirimiz kırıyoruz elimize ne geçiyor? hiç.
Öyle bir ruh hali ki bu hiçbir şey size keyif vermez. Yediğiniz yemek, seviştiğiniz kişi, gördüğünüz yeni yerler... Gruplara katılıp yeni insanlarla tanışmanın iyi geleceğini düşünürsünüz; orada da hep aynı muhabbetler, hep aynı insanlar olduğunu fark edersiniz. Birisiyle tanıştığınızda ne yaptığını bile sormak istemezsiniz çünkü vereceği cevabı zaten biliyorsunuzdur. Yazı yazmak, sporla, resimle uğraşmak istersiniz fakat onlar bile zevk vermez. Eskiden saatlerce oynadığınız oyunlara 10 dk bile tahammül edemez olursunuz. Kendi hayatınızın da boş olduğunu ve zamanın sürekli aktığını, herhangi bir şey yapsanız da yapmasanız da durumun aynı olduğunu fark edersiniz. Fakat kafanıza intihar düşünceleri gelmez. Daha çok bir uyanma hali, tekrar uyumak ister gibi. Tanrıyı anlamaya başlarsınız, onunda nasıl hissettiğini, sizi neden siklemediğini.
Sanırım bir depresyon belirtisiymiş, ama çıkmak için çaba harcayasım bile yok.
arkadaşlar yardım edin. Kendimi bildim bileli hiçbir şeye motive olamayan bir insandım zaten. Diğer insanların dünyevi hedefleri bana çok anlamsız gelirdi. Ama yine de dini inancım olduğu için hareket edebilirdim. Ama artık o da yok ve ben ne için mücadele edeceğimi bilmiyorum artık. Yataktan kalkmak için hiçbir sebep bulamıyorum bu yüzden hep geç kalıyorum. Ben diğer insanlar gibi bütün amacımı dünyevi hedeflere çevirmek istiyorum ki yaşamak için bir sebebim olsun. Ama hiçbiri anlamlı gelemiyor. Dayanamıyorum artık bana yardım edin. Nolur.
