diziden önce keşfedemediğim. hatta diziyi çok sevmeme rağmen kitabını acaba? diyerek okumayı da erteledim. nedeni malum. neticede kitaptaki kahramanları okudukça gerisi hayalgücünün harmanına kalmış. erdal beşikçioğlu gibi bir oyuncudan sonra artık hayalgücünü siktiret, sanki diziyi yaşıyormuşsun gibi oluyor. işte bu çok gıcık.
ama aldım yine de elime, karakterleri bir de ondan dinlemek gerekir diye. dinledim de, 28 saat içinde yaladım yuttum. akıcı, heyecanlı, basit apaçık bir dil. zaten falasını da beklememek gerek ya.mekanların neredeyse hepsi tanıdık. bir de yazarla aynı dönemde dil tarihte olduğunu düşününce, heyecan daha da artıyor. yani okumamak aptallık olurdu.
ama. işte ama. ulan neden daha önce keşfedemiyorum ben böyle herifleri yahu? valla kendime gıcık oldum ya.
diziden sonra okudum diye pişman olunan kitap. aslında sonu en heyecanlı kitap listesine girmeye aday. ancak diziyi izlememe şartı ile. ayrıca dizi efsane ise kitap ondan da efsanedir.
alıntısı ise:
Eda'ya ''bugün bayağı güzelleşmişsin. yüzüne renk gelmiş'' dedi. bu söz iltifat sayılırsa bir kadına iltifat etmeyeli dört yıl olmuştu. Eda hafif kızararak odadan çıktı. Harun'un yüzünün asıldığını görünce ona dönüp ''hepimizin hayatında bazen güzel kadınlar oluyor.'' dedi ''tabii tesadüf, yoksa bize kim baksın ?''
adli bilimlerin temel ilkesidir.locard tarafından söylenmiştir.
bu ilkeye göre mağdur olay yerinde kendine ait bir şey bırakabilir ya da olay yerinden bir şeyler götürebilir.
saldırgan olay yerinde kendine ait bir şey bırakabilir ya da olay yerinden bir şeyler götürebilir.
mağdurun üstünde saldırgana ait,saldırganın üstünde ise mağdura ait bir şeyler olabilir.
bu prensip ilkesinde oloay yeri incelemeleri sonrasi deliller doğru toplanır,doğru paketlenir ve doğru şekilde kriminal lab.a ulaşırsa mağdur-saldırgan-olay yeri ilişkisi çözülebir ve delillerden saldırgana ulaşılabilir.
Çerezlik bir kitaptır. Yazılış tarihini bilmesem kitap mı diziden önce yazıldı, dizi mi kitaptan önce çekildi diye sorardım. Metroda gideri vardır. Hele Ankara metrosu ise tadından yenmez.
emrah serbes adlı polisiye roman yazarının ilk romanı
kitabın arkasında şöyle yazıyor...
kızılay, sakarya caddesi, ssk işhanı, dil-tarih, atakule, öğrenci evleri... ve emniyet... cinayet masası. behzat ç., "yeni müktesebata" uyum sağlayamamış, lambur lumbur, "dişli" bir başkomiser. müzik dinlemez, polis telsizi dinler. kitap okumaz, gazeteye spor sayfasından başlar. herhangi bir siyasi görüşü yok. "içimizden birinin" üçüncü sayfa haberlerine yansımış hali gibi, adı bile tam değil. 1. amatör'de duran toplara iyi vuran bir stoperken, topçuluğu bırakıp başkalarını tekmelemeye başlamış. mesela beş lira için kalbinden adam bıçaklayanları, on üç yaşında kızlara tecavüz eden, namus için en yakın akrabalarını vuranları... kendi adalet anlayışı bakımından sorun yok; "it uğursuz" kimdir, belli gibi görünüyor... ama acaba öyle mi? behzat ç.'yi ve onun adalet duygusunu da rahatsız eden işler olabiliyor bazen hayatta... at izinin it izine karıştığı bir cinayet... kim, niye öldürsün bu kızı? hem niye bu şekilde? siyaset karışmış desek?.. garip... öğrenci âlemine, başka âlemlere, ama asıl polis âlemine dikiz atan, entrikası bereketli bir polisiye...
ecnebice 'every contact leaves a trace' olarak bilinir. kriminolojinin en temel ilkesidir, kisaca locard ilkesi/locard's exchange principle olarak da gecer literaturde. 'ridgeology' biliminin babasi, 'forensic' dallarinin ustadi edmond locard tarafindan 20 yuzyilin basinda ortaya atilmistir. adam oldurmeden evvel iki kere dusun der bu ilke; cunku baska bir kisi ile yapilan en ufak temas sana iplik, sac, tirnak vs. kalintisindan dolayi dna olarak geri doner. yani en iyisi hic suca bulasma manasina gelir. bir nevi gozetim toplumunun buyuk abisi gibi gozdagi verir, adeta feuerbach kurami gibi isler bu ilke. yani cezadan cok cezanin seni eninde sonunda bulabilecegi endisesi insani suc islemekten alikoyar.
