Hiç kimseyi sevmemektir aslında. Adalet ve hakkaniyet duygusundan yoksun olmaktır. Milli açıdan düşünüldüğünde düşmana sırf türü insan olduğu için sevgi duymak hainlikten başka bir şey değildir. "Düşmanlıkları unutalım, hepimiz kardeşiz ühühü" yavşaklığı yapmaktır.
Normal olan; sevgi ile nefretin, sempati ile antipatinin, değer verme ile kayıtsızlığın bir arada olmasıdır. Çok sevdiğim, bağrıma bastıkça içime ılık ılık bir şeylerin aktığını hissettiğim insanlar da var; gördüğümde yahudi görmüş hitler'e dönecek kadar nefret ettiklerim de. Samimi ve gerçekçi olan da budur. Romantik, lay lay lom, çiçek-böcek edebiyatından gına geldi.
Özellikle hümanist takılan türklere bir hatırlatma: türk olduğunuzu sizler unutsanız da, düşmanlarınız unutmaz.
katıksız "yavşaklıktır" dünya arenasında sevgi ve nefret el ele sevgiyi dengeleyen nefret olmasa şayet o vakit sevginin güzelliğinin ne önemi kalırdı.
korkmayalım arkadaşlar nefret etmekten , kin gütmekten, gaddarlıktan , birbirimizi öldürmekten medeniyet beşeriyet denen sistem madem ki kusursuzluk için var o vakit kusursuzluğa ulaşana kadar doğru kapının anahtarını bulana kadar hayatın bu doğal akışı devam etsin her gaddarca işlenen cinayet , haset, kin bir sonraki kuşakta güle dönüşssün aşk vakti geldiğinde hepimiz küle dönücez zaten.
Her insanı sevebilmek için, önce kendimizi sevebilmeliyiz, daha sonra ailemizi, sonra ise çevremizde ki insanları, daha sonra ise toplumu sevebilmeliyiz, ama bunun için de önce kendimize karşı dürüst olabilmeyiz, daha sonra ise mutlu ve huzurlu bir aile ortamımızın olması lazım, sonra ise çevremizde ki dost, arkadaş, akraba nın dürüst ve doğru olabilmesi lazım, son olarak ise toplumun adaletli ve temiz bir düzende olması lazım, ama bunlar mümkün mü hayır, bir insanı sevebilmek için bile önce kendimize saygımızın olması lazım, kalk ve ayna nın karşısında kendine iyi bak sen gerçekten sen misin. Her insanı sevebilmek değil her insanı sevememek olsaydı daha güzel olurdu.
sevmenin de kendi içersinde kademeleri var. sıradan bir arkadaşı sevmek, sevgiliyi sevmek, anne babayı sevmek, yolda gördüğün minik sevimli köpeği sevmek. hepsi birbirinden farklıdır. aslında her şeyi sevebiliriz.
