ucsuz bucaksız ormanlarda, çöp kovalarında, köprü altında, yurdum insanının yanında yasayan halk kahramanı. pilav üstü tereyağı kıvalmlı insanüstü yaratık.
ben lisedeyken istanbul'da pilot bölgede her okula sivil narkotik polisi yerleştirilme gibi bir uygulamaya gidilmiş idi.bizim okulumuzun canım sivilinin adı haydar abi idi.hademe süsü vermişti kendine ama,hiç bir iş yapmayarak,sürekli kaloriferin üzerine oturup öğrencileri araştırmacı gözlerle süzerekten sigara içerek,acayip acayip sorular sorarak(ya heroin meroin almak isteseniz nerden alıyonuz var mı satan okulda ya? argadaşlarla esrar içiyörüz nassı güzel var ya,bulunur mu burada da? gibi süper yaratıcı sorulardı bunlar.)kendini hemen deşifre etmişti.bir yıl boyunca yanından geçilirken''haydar abi harmanım abi dumanım be'' repliği kendisine söylenmiştir,eğlence yaratmıştır camiamızda*
Küçükken kurduğu cümleleri anlamakta güçlük çektiğim,eve gelen küçük çocuklar yaramazlık yaptığı zaman annelerinin "şşt bak geliyor" diye korkuttuğu,kedimi arasıra tekmeleyip merdivenlerden aşağı attığından şüphelendiğim,kocaman elleri ve bir o kadar büyük ayakları ile iri yapılı adam.
