dur duraksa,
nefes al,
saçını topla,
şemsiyeni aç,
kalbini kapat ve devam et.
birinci derece * hariç hiç bir erkeğe güvenme.
komşumuzun oğlu söylemişti bunu. benden bir yaş büyüktü ama abim gibi korurdu beni. kaç yıl geçmesine rağmen zihnime sağlam harflerle kazınan tek öğüt bu.
Kendisine bisküvi vermiştim ve bana o muhteşem öğüdü verdi:
- kardeşlerine kola al evladım.
Aklım almadi önce ama sonra fark ettim ki aklim hala almamış. Neden böyle bir öğüt verdi anlamadım ama şunun farkındayım. Kolaya sudan daha kolay ulaşıyoruz. Teyzenin öğüdüne ek olarak benim diyeceğim şey budur.
"şu olsun çok mutlu olcam", "şu olsun varyaaa..." gibi şeyler söyleyip duruyordum ta ki çok sevdiğim bir şahıs tarafından aldığım öğüt kafamda dank edene kadar: o "şu"lar asla olmayacak arkadaşlar ne yapıyorsak kendi yarattığımız boşluklarda yapıyoruz. bizi meşgul edecek şeyler ömrümüzün sonuna kadar olacak o yüzden sonuç için değil süreç için plan yapmalıyız.
