Merak ettiğim sorunsaldır, her aşık olduğumuz kişiye aa evet sen hayatımın aşkısın senden başka kimseyi sevebileceğimi düşünmüyorum deriz üstelik buna inanırız da o anki ruh halimiz buna %100 inandırır bizi sonra zaman geçer başka biri gelir ona da öyle deriz sonra başkası belki de, hayatsız mıyız biz yoksa salak mıyız anlamıyorum.
Eğer öyleyse var bence. Mesela iki insan birbirini çok sever, karakterleri arasında müthiş bir uçurum yoktur, kültürleri uyumludur ancak sürekli kavga ederler. Bir şey olsa birbirimizi yiyip bitirsek der gibi davranırlar. Katlanamazlar birbirlerine ama ilginç şekilde sevgi vardır bunların arasında.
Ama bir başkası olur, en baştan uyum içinde davranır bu insanlar. Böyle iki parça gibi tamamlar birbirlerini. Aralarında tutku, şehvet, sefkat, özlem, huzur, nefret falan ne ararsan hepsinden fazla fazla olur. Birlikte barınması çok güç olan duygular bile çatışmaz, her şey tam olarak oraya uygundur. Korkuları bile birbirine uygundur. Bunca şeye rağmen karşı karşıya gelip birbirlerine zarar vermezler.
Burada ibrahim tatlıses gibi mikrofonu bacaklarımın arasına sıkıştırıp yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamaya karar verdim. Devam etmek istemiyorum. Yayını keselim. Teşekkürler.
Edino: arkadaşlar bir insan içlendigi için eksilenir mi? insan üzülme der, aranızı yapalım, ne bileyim toplanıp dövelim falan der. Seviyorsan git konuş der. Siz insan değilsiniz.
Yoktur. Dunyada milyarlarca insan var. Hemen hemen herkes yasadigi yerden birini bulup asik olur ve evlenir. Hayatinizin aski hep mi yasadiginiz yakin yerlere denk gelir? Belki o kisi japonya nin bir koyunde yasiyor yani. O yuzden ask gibi bir duyguya inanmiyorum artik ben. Karsilikli olarak birbirini anlayabilmek ve sevmek en guzel duygu. Suphe ve guvensizlik olmadan.
