değer verdiğiniz insanların aslında değer verilesi olmadığını anladığınız anlar. sevginizin boşa olduğunu anladığınız anlar. yüzünüze dost göründüğünde arkanızdan iş çevirmeyeceğini düşündüğünüz insanların aslında kuyunuzu kazdığını anladığınız anlar. sevdiğiniz bir insanı birdenbire kaybettiğiniz anlar. tüm hayatınızı, çalışıp çabalayıp kazanmak için uğraştığınız 3 saatlik bir sınavda kaybettiğiniz anlar. beş para etmeyen insanların hayatın yürü ya kulum demesi sayesinde sizin üzerinize çıktığı ve üstten bakıp pis pis sırıttığı anlar... hayat boş aslında boş da biz niye bu kadar anlam yüklüyoruz o muamma!
arkadaşın annesinin işten geldiği bir gün kanepede oturup muhabbet ederken bir anda bayılması. Acilen hastaneye götürülerek beyin kanaması teşhisi konulması ve 12 günlük yoğun bakım sonrası vefat etmesi sonucu anladığım andır.
nükleer ve her türlü silahlanmaya harcanan paralar öğrenildiğinde ve bu düyada her ülkede en çok övünülen şeyin ordu olduğu anlaşıldığında hissedilen duygudur.
uzun zamandır, görmediğim yengemin beyin kanaması geçirdiği haberini almak. Acaba ölürse diye kaygılanmak. Geride kalacakları düşünmek. Çocuklarının durumunu düşünmek. Hırsların sonu gelmeyen isteklerin boş olması. Hayatın anlamsız gelmesi.
bir hastane yoğun bakım servisinde, bir hafta önce muhabbet ettiğin insana birşeyler söyleyip cevap alamadığın an bu anlardan biridir. anlayıp anlamadığını bilmeden anlatırsın, gözleriyle birşeyler söylemeye çalıştığı bellidir anlayamazsın, anlamak istersin ama elden gelen hiç birşey yoktur. özetle çaresizsindir.sonra kafanı kaldırıp etrafa bakarsın yaşlısı genci onlarca insan böyle güzel bir bayram gününde yaşamak için çeşitli kablolara bağlı, aciz bir şekilde yatmaktadır.
evrenin mükemmeli insan, ölüm karşısında dibine kadar çaresizdir ve her an aciz hale düşebileceğinden hayat aslında pek bir boştur.
o tüm koşuşturmaların ortasında bir anda zihne bıçak gibi saplanan kaçışı imkansız can sıkıntısı, o her şeyin yapaylığındaki plastik hissiyle dolu anlardır.
yaptığın onca şeye rağmen etrafında kimsenin olmaması, verdiğin değeri alamamaktır bence olum ya. bir şeyler yapıyorsun ediyorsun didiniyorsun falan bi bakıyorsun kimsenin sikinde değil. kötü.
-Dünü hatırlıyormusun?
+evet
-çocukluk dönemini hatılıyormusun?
+biraz
-peki doğduğun günü?
+elbette hayır!
-yarın bugünü hatırlayacaksın bir zaman sonra biraz anımsayacak sonra unutacaksın ve dahası ismini hatırlayan son kişi öldüğü zaman hiç varolmamış olacaksın.
