Yaşananlar akabinde Sürüngenimsi bir hayatla mümkündür. Sabah kalkasım gelmez gece gözüme uyku girmez derdimi anlatsam kimse anlamaz zaten kimsenin de umrunda olmaz olsa da şöyle olmaz şöyle olsa böyle olmaz. Neresinden tutsam elimde kalır.
sistemler,siyaset,aşk,futboll,lezzet,mekanlar,bilgisayar,arkadaşlar,para ve sevinç artık hiçbiri umrunuzda değil,hayata başka bir pencereden bakıyorsunuz.kendini dünyadan soyutlamışsın bir an önce ölmek istiyorsun,çünkü aklının 90% ı ölümün herşeyin sonunu getirceğine ve dünyadaki dertlerinden kurtaracağını düşünüyor.hayat senin için hiçbir şey artık.bu duruma düşen insanlar genelde parasız,ailevi sorunları olan,borç batağına girmiş ve bir yakınını kaybetmiş kişilerdir.para kazanan ve borcu olmayan vs insanlar hayattan soğumaz yapacak veya para harcayacak yeni bir şeylerin olmaması canlarını sıkar o kadar.
ruhu bedeninde hapsedilmiş insanın, hayatın rutinine sıkışmasından ibarettir aslında. beynin yeterince kullanılmadığı durumlarda daha sık görülür. yoksa, sınırları 'hayal gücü' olan bir çerçeveden neden sıkılsın ki insan?
bu dünyanın tekdüzeliğinden, saçma salak tartışmalardan, davranışlardan, politikalardan, herşeyin paraya döndüğü şu zamanlarda yapılan herhangi birşeyden zevk alamayınca oluşan düşünce. koca evrende şu dünyadaki bir tozdan daha fazla değerli değil iken nedir bu kendini büyük görmüşlük, kendini bir halt sanma, egosu helyum balonu olup uçup giden kişilikler. evren 13,7 milyar yaşında iken senin yaşayacağın 80 yıl neden bu kadar önemli. yapılacak daha değerli işler varken, saçma sapan düşünceler uğruna boşa giden hayatlar neden bu kadar fazla. herşeyden önce insan olduğumuz birbirimize saygı göstermemiz gerekirken, karşıdakini aşağılayıp küçük görünce siz daha mı üstün oluyorsunuz.
bunların hepsi sistemin getirisi tabii. hepimiz bir şekilde bunları yapmaya zorlanıyoruz. karşı gelmeye çalışınca da susturuluyoruz. geçekten sıkılıyor insan.
Bence insanın başına gelebilecek en kötü şey, soğumak. Birinden, bir şeyden. En çok sevdiğin. Daha da fenası… Her şeyden.
Seni hayata bağladığını düşündüğün, hayattan zevk almanı sağlayan şeylerden soğuduğunda tutunamıyorsun artık. Elin uzanmıyor hiçbir şeye. Ve sen bu hâl içindeyken yeni bir şey yaratmak çok zor. Yeni bir sevgi yaratmak. Yeni bir arzu.
Bu uzun bir yas. Başında ağlayabileceğin bir mezarı bile olmayan ölülerle yaşıyorsun. Neyi yaratsan, ölüyor içinde. için buz gibi.
Kımıldayamıyorsun. Bunu artık tek başına yapamıyorsun. Birine ihtiyacın var bu noktadan sonra. Ancak kimse tutup, seni kendine getirmiyor. En çok ihtiyaç duyduğun kişiye.
Soğumak çok kötü bir şey. Çünkü soğuduğunda, kimse ulaşılabilecek yollar açamıyor sana.
