her insanın acı eşiğine göre değişen durumdur.
evladı ölen bir annenin gülümseyişini gördüğümden beri her acının geçici olduğuna inandım.
geçiyor ve tortusu kalıyor.
ve o acılar dışa yansıyan yönümüze şekil veriyor, değişiyoruz, az daha çabalarsak gelişiyor ve büyüyoruz.
ya da bir ot gibi, bir ağaç gibi sadace büyüyoruz. seçim bizim.
Aşk hayatta tadılan en acı verici durumdur.
sen,sen olmaktan çıkarsın çünkü.
kendin için yaşarken artık biri daha vardır hayatında ve onun için yaşamaya başlarsın.
nefesini bile 2 kişi için alırsın oksijenin daha az karbondiyoksidin daha çok gelir.
Aşk acı ama bir o kadar da güzeldir.
hayatın yaşanmışlıklarıyla doğru orantılı değişebilecek olan durumdur.
bir çocuk için elinden oyuncağının alınması, bir genç için sevgiliden ayrılmak, bir anne için bebeğini kaybetmek, bir erkek için iflas etmek, yaşlı amcam için otobüs durağında soğuktan titrerken beklenen otobüsün az önce geçtiğini öğrenmek...dolayısıyla çekilen acılar ve o acılara karşı dayanma gücümüzdür sorgulanması gereken. yaşanmışlıklar ve acılardır hayatı ve bizi olgunlaştıran...
