Hayat katarının ta en arka vagonunda yolcuyum
Başımda bere elimde sarı madenden bir boru
Deli gibi gidiyorum katarın gittiği yere doğru
Çeh, çeh, çeh, çeh, çeh
Hayat katarını ardına bağlı vagonda yolcuyum
Başımda bere elimde boru gidiyorum
Katarın gittiği yere doğru
Çeh, çeh, çeh, çeh, çeh
Hayatta her merhale bir istasyondur
Durmak istiyor katar bu istasyonlarda
Fakat ben
Acelem ne bilmem
Sarılınca elimdeki boruya
Üflüyor, üflüyorum
Düüt, düüt
Ve duyar duymaz bu sesi önde lokomotif arkada vagonlar
Sarsıla sarsıla ileri atılıyorlar
Çeh, çeh, çeh, çeh, çeh
Nereye gider bu katar?
Diyorlar ki niceleri gittilerde bir daha geri dönmediler
Fakat neden niçin bilmem
Boruya ufluyorum gene ben
Düüt, düüt
Ve katar hızlanıyor yeniden
Çeh, çeh, çeh, çeh, çeh
Ateşçi aman yollara dikkat
Elindeki kömürleri idareli at
Lokomotif yorgun argın kemiriyor mesafeleri
Mesafeler tekerleklerin altında eriyor sanki
Çeh, çeh, çeh, çeh, çeh
Biliyorum ilerisi uçurum
Fakat sen yürü yavrum
Gerisi beter, gerisi malum
Gerisi beter, gerisi malum
Tam 5'.00" da farklı bir tonda söylenen "fakat sen yürü yavrum, gerisi beter gerisi malum" kısmı, anlamı farklı olmasına rağmen, bana hep başka bir yol şarkısı olan roadhouse blues'daki (the doors) "the future's uncertain, the end is always near"(*) sözünü hatırlatır. hatta erkin baba sanki gönderme yapmak için sesini ve vurguyu bilerek değiştirir.
