küçük (mutevazı) varlıkların, büyük ve korkunç (acımasız) varlıklara karşı durabileceği kavramı kitab-ı mukaddes ve kuran-ı kerim'de de yer verilen davud ve golliath öyküsüne kadar uzanmaktadır. fantazi edebiyatında bu kavramlar bolca kullanılmıştır (ülkemizde fantazi deyince akla ya porno yada damar müziği gelir - o yüzden edebiyatı da yoktur). harry potter karakteri frodo baggings'den esinlenmedir. ikisi de kendi boyutlarından / çaplarından beklenmeyecek işleri başarmıştır.
tüm bu kavramların temelinde kişinin bir işi, ne kadar büyük, zorlu, korkutucu yada endişe verici görünürse görünsün; yeterince adanmışlık, inanç ve kararlılığa sahip olduğu sürece başarabileceği düşüncesi yatmaktadır.
dibine kadar doğru olan hede.
statyumlar büyüklüğünde kara büyü ve envayi çeşit pislik büyü ile dolu olan yerler, adı bile anılmaya korkulan bir büyücüden bahsediliyor.
bu büyücü çağın en iyisi ve karanlığın kitabını yazmış olan bir adam. 100 yaşında var herhalde.
nasıl yeniliyor? cici çocuk çubuğundan ışın çıkarıyor bu ışın kötü adamın ışınıyla bilek güreşi yapıyor ve cici çocuk kazanıyor.
serideki yönetmenlerin farkından veya kitaptaki latince kökenli çoğu büyü ve diğer adlandırmalar, kelimelere kada vs. tartışılabilecek olan bir konu aslında. bence seriye hakkını verebilecek bir yönetmen eksikliğinden kaynaklı ilk filmler için kısmen geçerli kısmen haksız bi önerme. öte yandan lotr gibi yeterince büyük bir fantastik dünyaya hakimiyet ve herkese hitap edebilme niteliği yok tabi.
doğrudur. harry potter'ı harry potter yapan şey de budur zaten. lakin harry potter, cedric gibi 8 yaşında kalmaz. filmlerde bu duygu izleyiciye kitaplarda olduğundan daha az geçse de okuyucu harry potter'ın birinci kitaptan yedinci kitaba dek çocukluktan olgunluğuna geçişindeki en önemli anlara tanıklık eder. bu yüzdendir ki harry potter serisini okumayı bitirdiğinizde hogwarts'dan potter'la birlikte mezun olduğunuzu hissedersiniz. yani harry potter'ın ilk filmi bir çocuk filmidir fakat son filmi çocuk filmi değildir.
