islamiyet öncesi türk edebiyatının devamı niteliğinde olan halk edebiyatında ürünler sözlüdür. köylerde, kasabalarda kısacası halkın içinde oluşmuş ve gelişmiş bir edebiyattır. islamiyet öncesi göçebe kültürün uzantısı gibidir. ürünler genellikle sözlüdür. hece ölçüsü kullanılır. nazım birimidörtlüktür. mazmun adı verilen kalıplaşmış ifadeler vardır. şiirlerin başlığı yoktur, şiirler tür adlarıyla bilinir. işlenilen konular itibariyle toplumsaldır. anonim halk edebiyatı, aşık edebiyatı ve tekke edebiyatı olmak üzere üçe ayrılır.
genel özellikleri;
dil sade ve anlaşılır.
hece ölcüsü ile yazilmistir.
anlam bütünlügü vardir.
ozanlar divan edebiyatina göre egitimsiz olup halk arasindan çikmadir.
aşk, kahramanlık gibi konular islenmistir.
mani , türkü, semai, varsağı gibi nazim birimleri vardir.
halkın edebiyatıdır, milletin edebiyatıdır. ne kıçı başı havada olan divancı puştlara benzer, ne de şiirin önemini yitirten garipçilere.
bizdendir, bizim gibidir.
sevilir onlar.
karacaoğlan'ın elif'i gibi, dadaloğlu'nun göç eyleyen avşar boyu gibi, zulme başkaldıran köroğlu gibi.
güzeldirler.
Halk edebiyati elbette sevilir ama onu overken divan edebiyatini hele hele garip siirini yerersen adama gulerler. Tanim : islamiyet oncesinden gunumuze gelen genelde sozlu urunlere dayanan sureçtir.
