Yer alanya, yıl 2006, 8. sınıf.
ailecek damlataş caddesinde yürüyüş yaparken bir turist yaklaşır.
t: turist
b: ben
T- What time is it?
B- it is 9 o'clock.
T- thank you
B- you're welcome
bu ufak diyalogdan sonra babam yüzüme baktı, ilginç bir gülüş;
afferin eşşoğleşşek.
Birazdan okuyacağınız olaylar ve kişiler tamamen gerçektir.
Yer, ishak paşa sarayı. Ailece geziyoruz ki önümüze iki fıstık çıkıyor. Dikkatlice etrafa bakıyorlar,fotoğraf filan çekiyorlar. Ben de daha 3.sınıf öğrencisiyim. Bırakın ingilizceyi, türkçem bile tam değil. Ve babam beni kolumdan tuttu; "Yc80s, git bakalım ingilizce konuş onlala hadi."
Ama baba ben bilmiyom ki dedim. Yok yok biliyorsun git bişey söyle gel.
Neyse efendim onlara doğru yürüdüm, ikisi de bana bakıyor. Geldim,geldim, birden durdum ve, "Haaayy" dedim.
Ikisi dönüp birbirilerine baktılar,kısa bir süre sonra patlattılar kahkahayı. Efendim, ben durmuş bakıyorum.
Sonra bana dönüp, o can alıcı sözü söylediler; "Biz Türküüz"
Efendim, ben önce başımı kaşıdım. Sonra bir tebessüm sonra da olay yerinden uzaklaştım.
