bugun trt'de bir kez daha izlediğimde salya sumuk eden mukemmel film. insanlarda o kopekteki sadakatin onda biri bile yok. bu yuzdendir ki hayvanlari insanlardan daha cok seviyorum.
gerçekten insanı duygulandıran film. bugüne kadar bir filme ağladım bu iki oldu. galiba köpek sahibi olmanın ayrı bir yeri var. çok güzel izleyin. evet.
cok fazla film izlerim ve izlemeye calisirim calisirim ama nadiren aglayacak gibi olurum; bunda göz yaslarim akti yanaklarimdan, islatti kirpiklerimi...
o köpegin asaleti, sadakati, sevgisi nasil etkiledi anlatamam...
gercek bir hikaye oldugunu bilmenin verdigi hüzünde katlaninca, cok duygulandirdi.
bir an keske o köpek benim olsa o soğuğun altindan alip sarilabilseydim, isitsaydim hissi yasadim.
ablamın 10 günlük ısrarı üzerine izlediğim sonra bir kez daha ve bir kez daha izlediğim filmdir. o anlatılamayan ancak her daim beklenen değer yargılarını bir köpeğin penceresinden gösterir.
Bir insan ile bir hayvan arasındaki sadakatı, sevgiyi çok güzel işleyen; uzun süre etkisinden çıkamayacağınız, kaç yaşında olursanız olun hüngür hüngür ağlamanıza sebep olan filmdir.Biz insanlar olarak birbirimize bu kadar az saygı ve sevgi gösterirken, bir köpekten bu davranışları görmek çok duygulandırıyor insanı.
köpeğimin olduğu dönemde izlemem beni derinden sarsmıştır. yorgun düşene kadar ağladım. şuanda 11 yıllık dostumun, köpeğimin, kardeşimin anısına tekrar izleyeceğim film.
beni aralıksız ağlatan ve kalbime yumruk gibi oturan ender filmlerden biridir. sadakatin unutulduğu dünyada unutmak istemeyenlerin her gün izlemesi gereken filmdir.
bilim tarihi dersiyle bir alakası olmasa da bilim tarihi dersinde izlediğimiz film.filmin sonunda sınıftan 3 parça halinde çıktım.ben, salya ve sümüğüm.
mevsimler geçer, ailesi bile alışır başka bir şehre taşınır unutur profesörü.ama o mevsimler geçerken o hachikonun o her zaman sahibini beklediği yerde, yaşlanmış üzgün, mutsuz, ümitsiz ama yine de 'beklerken' ki hali yok mudur o nasıl bir sahnedir yarabbim.yanınızda bir kutu mendil bulundurun izlerken derim.
