Profesör ve köpeği arasındaki muhteşem bağlılığı konu edinen, filmin sonlarına doğru inanılmaz duygulandıran sadakatin sonsuz olduğu 2009 yapımı Amerikan filmi. Gerçek hayatta yaşanmış olayı Richard Gere ile paylaşmışlar. Gözyaşlarınıza hakim olamayacaksınız.
amerikan versiyonunun aşırı dramatize ettiği film, kötü mü olmuş? hayır. filmi izlemenizden 20 gün geçmesine rağmen köpeğin surat ifadelerini unutamıyorsunuz.
izlediğim en güzel drama filmlerinden biriydi. Filmi abimle yengemin yanında seyretmemden ötürü rahat rahat ağlayamadım ama boğazıma öle bi acı düğümlendi ki öle mal gibi kaldım. Sadaakatin en güzel örneklerinden birini bize sunan film de her ne kadar Richard Gere başrolde gözüksede bana göre asıl kahraman Hachicodur. Filmin gerçek bir hikayeden olduğunu filmin sonunda öğrendiğimde ise acım ikiye katlandı ama bu filme ayrı bir güzellik kattı. Arkadaşıma tavsiye ettim bu filmi hatta bizzat verdim 15 dakika ağladığını söyledi. Ne film be arkadaş .
Edit: Bu olaylar bir japon profesörünün ve köpeğinin başından geçen olaylar ve bu film bir japon filminin amerikalılar tarafından yeniden çevrimi*
son dönemlerin bilinmeyen başyapıtı. uzakdoğu versiyonundan uyarlanmış ve daha güzel olmuş nadir bir amerikan filmi. ölen sahibini 9 yıl aynı durakta bekleyen hachiko isimli köpeğin acıklı hikayesi, gerçek bir hikaye.
Aylardır arşivde duruyordu dedim ki izlerim izlerim. En sonunda izledim aylardır tuttuğum sigara orucumu bozdum. Nasıl bir sadakattir hayran kaldım. Kesinlikle izlenmeli.
Titanic'te bile ağlamamıştım. Daha doğrusu şimdiye kadar film izlerken ağladığımı hatırlamıyorum. Gel görki hachikoyu izlerken ağlamayı bırak zırladım. Salya sümük. peçete üstüne peçete. Ağlaya ağlaya Kafam ağrıyor artık. Gerisini siz düşünün.
Ben yapım gereği suratı her daim asık, odun birisiyim. Filmlerde genelde hiç ağlamam. istasnalar da birkaç damla gözyaşından ibaret. Ama bu film mahvetti beni. Hüngür hüngür ağladım. Tek şansım tek başıma izlemiş olmam. Çok şey yazılabilir hem de sayfalar dolusu bu film hakkında. Ama sadece izleyin.
yazacağım şey filmin konusu hakkkında bilgi içermektedir, ancak izlemenizi engellemez:
filmin sonlarına doğru, ne olduğunu anlamadığım bir şekilde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. hafif şişirilmiş çakma hollywood duyguları; bizim köye, tatile, bilmem hangi akrabanın yazlığına gideceğiz de göreceğiz dediğimiz izbelikte, sakin, huzurlu mekanlar. bir köpek. bir adam. ve aralarındaki arkadaşlık.
konunun kısalığından mütevellit film 1 saat 28 dakika.
fakat insanın gizli kalmış duygularına sinsice girmiş yönetmen Lasse Hallström, diğer filmlerinde de yaptığı gibi insanı hüzünlendirmeyi, üzmeyi başarabilmiş. bir de olayın yaşanmış olması ve bunu filmin sonuna kadar izleyiciye söylememiş olmak, izleyiciye vermek istenen şeyi arttıran, doğru bir tercih.
filmin hollywood'laşmasından memnun olmasam da, hikayesinde eksiği gediği bulunsa da güzel filmdi.
filmi izledikten sonra kendi kendime lan ben mi bu kadar duygusalım yoksa film mi bu kadar etkili diye düşünürken sözlüğe girip yorumları gördükten sonra akan gözyaşlarımdan utanmayıp insanın dengesini komple alt üst ettiğine hemfikir olduğum filmdir...
köpek akita cinsi. japonya'da yetişen sadık, savaşçı bi köpek.
bi sahnesinde köpeğin topu getirmediğinden bahsediyor profesör . japon arkadaşı da, 'japonları amerikalılar gibi satın alamazsın.' diyor. en güzel sahnelerinden bi tanesidir.
tabii olay, gerçek. gerçek olmasa bile, köpeklerin insanlara nazaran daha sadık ve dürüst olduğu gerçeğini yadsıyamayız öyle değil mi?
iş yerinde can sıkıntısı ile kıvranırken bir sitede gördüm ve öylesine isteksiz de olsa açtım. yavaş yavaş sakince içine çekti film beni ve ilerledikçe belki ölen kendime ait köpegimin etkisindenmidir bilemem göz yaşlarımı tutamadım ve ilerledikçe daha da duygusal bir tribe bagladım ve bi süre sonra durdurdum filmi çıktım kendine gel manyakmısın triplerinden sonra tekrar geldim izlemeye başladım ve yine durduk yere göz yaşları. zar zor hüngür hüngür aglamamak için kastım kendimi. Hachiko sevdim len seni.
ilk başlarda bildiğimiz köpek filmi diye izlemek istemediğim ve bilgisayarımda yer boşuna yer kapladığını düşündüğüm film. bir gün tam silecekken, ''lan bi izleyeyim. şimdi çocuk filmi iyi gider.'' ifadesiyle izlenmiş ve sonrasında bütün günümün amına koyulmuştur. o ne lan öyle? sonrasında en az 10 kez izlenmiştir.
gece gece gözyaşlarının gözden hafifçe süzülmesine sebep olmuş film. hikaye de gerçekmiş. düşünün bir canlı var ve sizi, siz öldükten 10 yıl sonra bile bekleyebiliyor. ah be hachi gece gece neler ettin nacizane ruhuma.
imdb top 250 listesinde ki filmlerin tamamına yakınını izlemiş biriyim ama hachiko ve birkaç filmi bazı önyargılarım nedeni ile izlemedim.hachiko'yu izlemememin sebebi köpeklerden nefret etmem ve filmi sıradan basit bir filmi sanmamdı.bugün filmi izledim.sonuç mu artık köpeklerin en büyük dostuyum.hachiko izlediğim en iyi 10 film arasına rahatlıkla giren mükemmel bir başyapıt.
biz kopekleri ac susuz sogukta birakirken onlarin kopekle nasil dost olunabilicegini ogretmesi acisindan ibretlik bir film. babam ve oglumda bile aglamayan ben bu filmde agladim resmen. bir insanin asla yapmayacagi dostlugu bir kopegin yapmasi ve bu hikayenin tamamen gercek olmasi her seye bedel.
filmin başında ve ortalarında böyle bir şeyin olacağına pek imkan vermemiştim. filmin sonunda aslında yaşanmış bir olayın ele alındığını anladım. hala şaşkınım. fakat nedense ben filmi izlerken ağlamadım, biraz duygulandım. boğazımda o tarifi imkansız düğüm oluşmadı. yine de güzel bir film. dostluğu, sadakatı, hayvan sevgisini ele almış. izlenmeye değer.
dünyanın en sevimli köpeklerinden biri eşliğinde çekilmiş, hachiko adlı bir köpeğin sadakat hikayesinden günümüze richard gere eşliğinde uyarlanmış harika bir film.
insan ve köpeğin ilk işbirliği örneğini oluşturan akita cinsi bir köpek, sevgisi ve sabrı ile sizi baya gözünüz patlayana ağlatır.
--spoiler--
yakın zamanda köpeğiniz öldüyse izlemeyin üzüntüden kalp krizi falan geçirirsiniz alimallah
--spoiler--
