genelde kızlarda görülen bir hastalıktır. hastalıktır diyorum çünkü haklıyım. kimseye güvenemiyorum diye birşey yoktur. tamam şerefsiz insan boldur ama güvenilecek adam elbet vardır. bir de kendilerine şu soruyu sormak lazımdır;
"bacım tamam hiç kimseye güvenemiyorsunda, acaba sen güvenilir birisimisin?"
sorun bende galiba ulan diye düşündüren, madem güvenilmez niye yalnız yaşayamıyoruz o zaman dedirterek delirten,
hatta biri 'ben ona güveniyorum' dediğinde kıskandıran durumdur.içim acıyor sözlük.
kendine güvenmemektir. çevreye güven ile ilgli bunalımların yaşandığı dönemler emin olun esasında kendinize güvenmiyorsunuzdur. kendine güvenen adamın kimseye güvenme ya da güvenmeme sikinde değildir. güvenle ilgili bi derdi yoktur çünkü ne olursa olsun sikerteceğini bilir**.
freud'a göre 0-1 yaşları arasındaki temel ihtiyaçların yeterince karşılanamamasından ileri gelir,acıktığında anaıs tarafından doyurulmayan bebek, "anası insana bunu yapıyorsa gerisi neler yapar " diye ilk düşünsel şemalarından birini oluşturur,etkisi ve katkısı ileri yaşlarda kendini göasterir.
başkalarının güvenini rahatça kazanabilen insanların en büyük sorunların birtanesi. güvenen insanlar vardır size, ona göre hareket etmelisiniz. birisine güvenirsiniz ve perdelerinizi aralarsınız sonra kazık yerseniz çökersiniz. temkinli olmak lazım güven basit bir suygu değildir. güvendiğiniz birisi size kazık attımıyda acısını 40 yıl unutmazsınız yaşarsınız. sonra hayatınızda kımselere guvenmemeye başlarsınız. bir süre sonrada bu duruma alışırsınız.işin sonundada olacağınız şey kara kutudur. başkalarının sırları içinizde. kendi sırlarınızda içinizde.
en güzel hissi kaybetmektir. çünkü güvenmek insana huzur veren bir duygudur. kimseye güvenemediğinizde bir başınıza kalırmış gibi olursunuz, sığınacak hiçbir yer kalmamıştır. teksinizdir, tek başınıza ayakta kalmalısınızdır. darbelere karşı siper edecek bir tek yüreğiniz vardır. öldürmeyen her darbe de onu güçlendirecektir.
insan bir boka iki kere basmaz değilmi? bir kişi yıktı bu güveni, iki oldu, üç oldu... sonrasında kolaymı güvenmek? haketmeyen insanlara haketmedikleri değeri veriyoruz, birde onlara oluyor kızgınlığımız kendimize olacakken. sen bu güveni taşımayacak bir adama, kadına güven, bunu defalarca yaşa, sonrada kimseye güveneme... en ihtiyacımız olan duygudan vazgeç... kendimiz yapıyoruz bunu bir bakıma, fakat kimse ona verildiği güveni yıkmamalı.
insanın güvenini bir defa kaybedersen kazanamazsın. Ama onu özlediğin anda her şey ona duyduğun nefret bile bir anda biter. Ona güvenmeye çalışırsın, ama asında onunla tekrar eskisi gibi olmak istemen ne ona güvendiğindendir ne de ona anlatmak isteyip rahatlayacağın şeylerdendir. Onu özlemişsindir o kadar.
ergen değilse bu kişi psikolojik sorunları var demektir. ergenlikteki depresif hayattan bunalma ve kimseye güvenmeme halini anlarız çünkü ergenlik dediğin zaten psikolojik açıdan sağlıksız ve debdebeli bir süreçtir. işin ucu ergenlik sonrasına da uzanırsa işte orada "normal olmayan" bir şeyler var demektir. bunun da profesyonel anlamda tedavisi zor olsa da mümkündür.
bunun dışında bu durum hayatı-insanları olması gerektiğinden fazla ciddiye alan ağlak tiplerde mevcuttur: işte sevgilisi aldatınca hayata küsen ne bileyim annesi azarlayınca hayata küsen, yakın bi arkadaşı kazık atınca insanlara küsen vs... bu tip basit insanlarda bu durumun kalıcı olması kuvvetle muhtemeldir.
